شهر

         شهر

یکنفر آمده از فصل زمستانی شهر

آنکه آزاد شد از خانه ی زندانی شهر

مردی از کو چه ی وحشت ، سخن آغاز کند

گوید از راز درونخانه ی  ،  پنهانی شهر

بوی باروت به جای نفس یاس بپاست

گل سیه پوش شد از غارت حیوانی شهر

یکی از قافله ی جهل به دروازه رسید

همه مردند از این بی سرو سامانی شهر

بفر یبند ،  به   نقاشی    انسان   ،  انسان

هر که افتد به سرا پرده ی حیرانی شهر

کافرستان بشر ، دعوی بین زعماست

اینچنین است در این فرصت پایانی شهر

دین فروشند و خدا را ، چو پسندت نشود

کافرت  نام   نهند  از  در   ایمانی   شهر

همه دانند که از شهر  ،  خبر بیرونست

قاصدک  هم  خبر  آورده  ز  ویرانی شهر

اجازه می خواهم

اجازه می خواهم

دمی برای ندیدن ، اجازه می خواهم

برای از تو بریدن  ، اجازه می خواهم

در این هوای پر از دود و آتش دیروز 

برای داد کشیدن ، اجازه می خواهم

ایل

                ایل

همدلی پسوندی از ایل شماست .

مهربانی نام فامیل شماست .

آرزو ها تان بلند و استوار

مرغ حق طیرا" ابا بیل  شماست .

تماشا

نوای نی

نوای نی

چون نوازد نی  ،  دلم پر می زند 

تا نیستان تو هم   ،   پر می زند 

تا تو تارت را بگیری دست خویش

نی   نوا   را  ،  نینوا   تر     می زند 

راستگاه  گو شه ی دلتنگیم

در بیات ترک  ،  بهتر می زند

چون در آیی   ،  پیش آواز دلم 

شور  در  ماهور  ، یکسر می زند

گر   نوازی   ،    تار  دل   را   دلبرا 

تا   همایون    تو   ،  آخر  می زند