پوستین نگهم

مثل  گردوی   رسیده  چو  رسیدی  به  برم

پوستین  نگهم  داشت  ترک   بر  می داشت

عادت

بر نخیزی  اگر  از  جای   نخیزند  ز  جای  .

دیگرانی  که  به  دنبال  تو  عادت  دارند .

نو  به  نو  تر  بنشین  پای  نگاه  دگران

مردم   از  کهنگیت  سخت  شکایت  دارند!

پاییز شدم

با  یاد  تو  چون  مرغ  شباویز  شدم ،  باور  کن

با  زمزمه  های  عمر  پاییز  شدم  ،  باور  کن

تا  ساعت  زندگی  به  چرخش  افتاد

از  ثانیه  های  عشق  لبریز  شدم  ،  باور  کن

چشمان تو

                  چشمان تو

تو

بیت های چشمانت را

با چه خطی می نو یسی

که هر چه

خواندم

عاقلش دیوانه بود

و آزادش

زندانی.

خط میخی را با کدام مژه

در دل کاشتی

که نا بینایی من

بریل به بریل

می خواند.

بیت های تو را.

تو نباشی

                       تو نباشی

ترسم  برسم  آخر  خط  و  تو  نباشی

آنجا  همه  باشند  و  لیکن  تو  نباشی

ترسم  برسم  ،  آخر  و  بینم  همه  هستند

آنی  که  منش  خواهم  و  آنم    ،  تو  نباشی

هر  جا  که  به  پایان  برسد  ،  هر  چه  که  باشد

خواهم   ،   همه  باشند  ،   بجز  تو  ،  تو  نباشی

من  عاشق  دیدار  مسیرم   ،  به  تماشا

غایب  همه  باشند  ،  و اما   ،  تو  نباشی

بین  من  و  تو  رسم  جدایی  ز  ازل  نیست

من  بی  تو  ،   مگر  می  شود  !  آنجا  تو  نباشی

پایان  منم   ،  در  خود  اگر   جُستم  و  دیدم

هستند   همه    عالم   و  آدم   ،  تو  نباشی