شهر

         شهر

یکنفر آمده از فصل زمستانی شهر

آنکه آزاد شد از خانه ی زندانی شهر

مردی از کو چه ی وحشت ، سخن آغاز کند

گوید از راز درونخانه ی  ،  پنهانی شهر

بوی باروت به جای نفس یاس بپاست

گل سیه پوش شد از غارت حیوانی شهر

یکی از قافله ی جهل به دروازه رسید

همه مردند از این بی سرو سامانی شهر

بفر یبند ،  به   نقاشی    انسان   ،  انسان

هر که افتد به سرا پرده ی حیرانی شهر

کافرستان بشر ، دعوی بین زعماست

اینچنین است در این فرصت پایانی شهر

دین فروشند و خدا را ، چو پسندت نشود

کافرت  نام   نهند  از  در   ایمانی   شهر

همه دانند که از شهر  ،  خبر بیرونست

قاصدک  هم  خبر  آورده  ز  ویرانی شهر