پیرهن لیلا

                      پیر هن  لیلا

تو  اگر  سو  خت  دلت  ،  سر  به  هوا  بالا  کن

پیش  شهرت  که  می  آیم  ،  تو  به  چشمک  وا  کن

آن  بهشتی  که  در  آن  ،  موج  به  موج  ،  شهر  به  شهر

پر   دروازه  ی   عشق   است  دری   پیدا  کن

من  در  آن   مردمک  آبی   زیبا  غرقم

تو  به   پاروی   مژ ه  ،  دست  مرا   بالا  کن

اندکی  اشک  سفارش   کنم   از  شوق  بخر

و  در  آن  دلهره  احساس  مرا  دریا  کن

سندی  نیست  که  پایش  بدهم  دل  ،  واگر

دادمت  ،  پیش  نو  یسش  که  رسید  امضا  کن

ببر  این  شک  ، و  بشوی  از  نگه  تیرگیش

تن   مجنون  شده  ام  ،  پیر  هن  لیلا  کن

سر به زیر

                               سر  به  زیر

سر  به  زیرت  شده  این  توت  معلق  شده  ام .

مثل  گیسوی   تو   ،    از    هر   طرف    آویزانم .

که ای

تو  آن  یادی  که  در  من  ،  از  فراموشی  ،  فراموشی

تو  در  آغوش   من  ،  هم  صحبت  ایام  خاموشی

خمی  ،  خمخانه  ای  ، انگور  ناب  شهر  شیرازی

چه  ای  ،  یا  از  که  ای  ،  اینگونه  در  من  در  تب  و  جوشی

تو   والا  دخت  مهسا  گون  ،  زیبا  روی   ترسایی

که  عقل   از   ما  ربودی  و  نمانده  ،  اندکی  هوشی

صنو بر ،  یاس  ،  هدهد  ،  یا  غزال  پای  در  کوهی

تسلایی  ،  تمنایی  ،  بتی  ،  انگور  میخوشی 

هلا   ،  ای   هرچه  در  باور  نگنجد  ،  یا نمی  شاید

خوشا   بر   من   ،  هم  اینک  ،  لذت  ناب  هم  آغوشی

اردی بهشت

                          اردی  بهشت

به   طالقانم   و    اردیبهشت    هم  ،    یار   است 

بساط   عیش   و   دوام  طرب   چه   بسیار   است  .

شکوفه  جامه  دران  ،  نغمه  سر   کند   بلبل

چو  عاشقان  نگهم   گرم   عیش   و  دیدار   است 

ز  نردبان   طبیعت   چه   کوته   است   مسیر 

به  دشت  گل  ،  قدمت  در  حضور   دادار   است 

حضور  و   وصل   و  تماشا  ،  بهشت  هم   اینجاست

اگر  که   چشم   و   دلت   در   محیط   اسرار   است

به  چشم  ،  گردشت  افتد  ،  به  قله   های   رفیع

سپید  موی   و   پری  رو  ،   نشسته   بسیار  است

به  ناله  آب  ،  ز  هر  دره  مثل   اشک   روان

بسان   گریه  ی   شوقی   ز  دیده  ی  یار  است

ز  بلبلان   و   چکاوک   ،  رسد   همی   آواز

یکی   زبید   و  دگر   بر   تن   سپیدار   است

سلام  صبح   و   نسیم  غروب   بارانی

دوای   درد   دل و  شکفه   های   بیمار   است

خیال   شعر  ،  وزان   در  بنفشه   زار   غزل

به  باورت   که   همان   هفت   شهر   عطار   است