گورانیم
نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .گورانیم
نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .درباره من
مجمو عه اشعار به انضمام ، شعر و نو شته هایی به گو یش طالقانی
من نه اهل تعارفم و نه عارفم.
ساده ام ، ساده و متعارفم .
اندکی ذوق و خُردکی ، احساس.
تابع ، علم و عقل و معارفم .
ادامه...
کتاب آی طالقانی قربان
کتاب " آی طالقانی قربان "
نوشته ی مسلم آهنگری
به گویش طالقانی منتشر شد.
**
مراکز پخش
منگلان - سوپر ساحل
ایستگاه تفریحی چشمکان
شعر و شاعر
هر زمان کوچه راه ، تنگی هست
بر سر خلق زخم ، سنگی هست
هر کجا سروران سَرِ دارند
یا که ملت اسیر جنگی هست
هر کجا عشق سخت بیمار است
یا حقیقت دچار رنگی هست
هر زمان صحبت از خیا نتهاست
یا سیاست اسیر ننگی هست
دزدی و کجروی ، ریا کاری
استحاله شده ، زرنگی هست
پیش روی جدال و استفهام
آتش خشم صد تفنگی هست
باغ اندیشه و دگر اندیش
لانه ی گرگ یا پلنگی هست
شعر یک استعاره ی ناب است
گوش شاعر دچار زنگی هست
گر که ضحاک ذهن بیمار است
شعر چون کاوه ی خدنگی هست
شاعری مثل آفریدن هاست
شعر شاید که بیگ بنگی هست
بر بنای زر و فر و تزویر
شعر بنیانکن و گلنگی هست
شاعر ما که اهل بیداریست
شعر هم لحظه ی درنگی هست
آرمان شهر شاعران سبز است
هر طرف رو کنی قشنگی هست
شاعر اما شبیه نقاش است
درد شاعر چو آبرنگی هست
دلتای من
محو افق مشو ، نگهی بی کرانه باش
بر سائلی ، کریم ندیده ، شبانه باش
بویی می آید از طرف کوچه ی بهار
در باز کن ، منتظر یک بهانه باش
دیدی که آسمان هم وطنی گریه می کند
آغوش مرهمی بگشای و ، ترانه باش
آن خشک روزگار سرد ، سَر آمد ، بهار من
بر شاخسار سرو شهیدی ، جوانه باش
دریا ! ، چه آرزوی قشنگیست ، قطره را
دلتای من ، به ساحل دریا ، روانه باش
شاعر که می شوی به تناسب غزل بگوی
در سرزمین درد ، سُرود زمانه باش
گورانیم گورانیم gooraniam طالقان گوران گورانیم-gooraniam-طالقان-گوران م آهنگری م-آهنگری شعر و نوشته های ادبی شعر-و-نوشته-های-ادبی طالقان شعر طالقان شعر-طالقان
خود
ما همه غرقیم در دریای خود
کافر عقل و مرید پای خود
می رویم و می رویم و می رویم
کان چنان بیهوده کاندر جای خود