سوار شو برویم

                 

                    بیا برویم

سلام مرد مسافر سوار شو برویم .

بیا و همسفر این قطار شو برویم .

به نا کجای تو من آشنا ترم ، آقا .

مرا تو روز و شب و روزگار شو برویم .

یکی دو منزل اول تو میزبانی کن.

غزال وحشی من را حصار شو بروم .

چو مرشدان به عصا رو به خانقاه بیا .

قبیله ی دل ما را دیار شو برویم .

هوای آن طرف رود گر به سر داری .

پلی زعشق بساز و گدار شو برویم .

از این علاقه که پو شیده جان شیدا را .

برهنه کن من خود ، آشکار شو برویم .

بیا به تماشای  ماه فروردین .

اگر بهار نیامد ، هَزار شو برویم .

فقط قبیله ی احمد ، قبیله ی نورند .

بیا از این قبیله و ایل و تبار شو ، برویم .

بهشت خانه ی صاحبدلان شیدا نیست .

به عشق صاحب خانه دچار شو برویم .

مرا بی تو مبادا

مرا بی تو مبادا

مرا بی تو  ،  تو را بی من  ،  مبادا 

ز یو سف  ، بوی پیر اهن  ،  مبادا 

اگر  ،  آمد   خیالت   بر   در   ما

گشایم در  ،   ولی بستن ، مبادا

بر می گردم

صندلی من

بزن اما نه چنین سخت به میخت ، استاد .

جان این صندلیم بسته به میخت ، استاد .

چقدر حوصله کردی ، بتراشی ،دل من .

دست و بالم همه خسته است ز میخت ، استاد .

می نشیند به سرم مرد جوانی همه شب .

غژ غژ و خستگیم جسته ز میخت ، استاد .

من و این خانه هنوزم به تماشای همیم .

بسته بر بالکن و پایه و میخت ، استاد .

نیستی تا که ببینی منم و خانه ، خراب .

همه رفتند و بجا تخته و میخت ، استاد .

کاش محکم تر از این می زدیم بر میخت .

که رهایی نتوان از تو و میخت استاد .

قاب خاطره

سو خت ، اما دل من

تا که در آتش افتاد .

قاب عکسی که فقط

خا طره اش زیبا بود .

گر چه می سو خت

هنوزم اثرش جا می ماند .

آنکه تنها گنهش

دیده شدن با ما بود .

موج در موج

پریزاده به خشکی جان داد .

چونکه می سو خت

نگاهش طرف دریا بود .