گورانیم
نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .گورانیم
نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .درباره من
مجمو عه اشعار به انضمام ، شعر و نو شته هایی به گو یش طالقانی
من نه اهل تعارفم و نه عارفم.
ساده ام ، ساده و متعارفم .
اندکی ذوق و خُردکی ، احساس.
تابع ، علم و عقل و معارفم .
ادامه...
برفنامه
سلامِ برف و
صبحی سرد و
آهی در گلو
صبحانه ای پهلو
درختان پیر و
چشم پنجره با اشک دلگیر و
سماور جوش دلتنگی
یکی با یک سلام ساده
چشمانت بشوید از پریشانی
چه زیبا می شود
وقتی که در گیر زمستانی!
کفی بر کف بمالی
پای در چارق
به بامی برف پوشیده
قدم از پشت بشماری
یکی باشد کنارت
برف را پیچیده در شیرینی دستش
به لب هایت بنوشاند.
چه زیبا می شود حال زمستانت!
ببارد برف
تا آغوش صبحی نو بیاراید
و بوی ناب
دست اولی
از آسمان
روی دروغ کهنه ی بد بو
بپوشاند.
و
زردی از نگاه و چهره را
سرخی بگرداند.
بخنداند
بجنباند
بخیزی بر زمین
شوقی به فریاد نگاهت
باز گرداند.
چه زیبا می شود
برفی ترین احساس
یک روز زمستانی!
دمی با کودکت بنشینی و
انبوه برف آلوده ات را
روی هم بافی
عروسک های ایامت
به رقص آیند.
در چشمان امروزت .
و
آدم برفی
تاریخیت را باز بنویسی.
یکی باشد کنارت
خرسکی زیبا
به پای دفتر شعرت
بچسباند.
چه زیبا
می شود برخاست
از خواب زمستانی!!!!!!
میراثی که نیست
میراثی که نیست
روزی کلنگ نوسازی ، حریصانه به جان خشت های تاریخمان افتاد.
همه خوشحال بودند از چیزی که نمی دانستند و داشت اتفاق
می افتاد .
... آن چیزی که متاسفانه امروز شاهد آن هستیم ، چه آثار
شخصی و چه آثار عمومی چیزی از آن باقی نمانده است .
که بشود به آن بالید و یا آن را به کسی که بیگانه از این
مقولات است عرضه کرد .
... با شرایط فعلی حداقل هایی از آثار و افراد باقی مانده
از آن روزگاران که نمادی از فرهنگ و تمدن مادی و معنوی ما
و راوی نقلی و تجسمی از هویتی ماست
که به گمانم با این روندی که پیش می رود ، در نه چندان
فاصله ای به فراموشی سپرده خواهد شد .و ما می مانیم و
... و آنچه که هم اینک به تماشا و تمنای آن نشسته ایم .
که با آنچه که از دست داده ایم تفاوتی از فرش تا عرش دارد.
*****
روستا به جایی گفته می شود که شامل مفاهیم و نمادها
و ارزشها و چشم انداز هایست ( کشاورزی ، دامپروری ،
خانه های سنگی و گلی ، نوع لباس و غذا ، آداب و رسوم
، باور ها و ارزش ها ، زبان و گفتمان و اتل ها و متل ها
، تعار فات و علایق و ابراز احساسات ، و ... ) همه و همه
که اگر نباشد روستا معنا پیدا نمی کند ، که با تاسف و
با قاطعیت می توان گفت : که حداقل نود درصد از آن ها
جزء نداشته های ما به شمار می آید .
چه می شد؟
اگر در هر روستایی از آن عناصر شخصی و عمومی ، نمونه هایی
باقی می ماند ، تا حامل پیام روستا به نسل های بعدی باشد که
به خاطر منافع شخصی و عدم دقت و دور اندیشی این مهم در
اکثر جاها اتفاق نیفتاده است .
آنچه که در صورت انهدام و تخریب و فراموشی به آسانی قابل
یاد اوری و بازسازی نیست ، عناصر فرهنگی و اجزای آن مثل
زبان است که با خود ادبیات شفاهی و خاطره ها و داستانک
ها و قصه ها و آداب و رسوم و سنت ها را به همراه دارد که
با فراموشی آن بسیاری از چیز هایی که شاید به خوبی بر قدر
و ارزش بنیادی و هویتی آن واقف نباشیم ، در نه چندان دور
شرمندگی و بی مسئو لیتی ما در برابر فرزندانمان در آینده
به همراه خواهد داشت و ما دفاعی از خود در کوتاهی از این
امر نخواهیم داشت .
باید قدر این امکان فراهم آمده ، تکنولوژی سهل و آسانی که
باعث گردیده ، زمینه و انگیزه ی نسل حاضر را برای دفاع و
پاسداری از این نمود و نمادها فراهم آورد ، دانست .
فرصت هایی در خانه و خانواده و عرصه هایی مثل
همین شبکه های مجازی اگر به گفتمان همین مطالب
در کنار همه ی روز مره گی ها پرداخته شود . در کنار
فعالیت های هدفدار و منسجم خواص از اصحاب فکر
و اندیشه و ابزار های فرهنگی ، جای شکر دارد که
ان شاالله اتفاق مبارکی حداقل در عرصه ی فرهنگ
و میراث معنوی طالقان اتفاق بیفد که امید که روند
این فعالیت ها که نمونه هایی از آن در کانال های
عمدتا فرهنگ محور طالقان در حال شکل گیری است
بدان جا بینجامد که بصورت فرهنگ نامه ای در
دسترس نسل های آتی قرار گیرد .
توفیق رفیق راهتان و خدا یار و نگهدارتان .
کافیست
بر چهره ی غم دیده ، لبخند شدن ، کافیست
بر عاشق دل خسته ، پا بند شدن ، کافیست
هر گونه شوی راضی ، این گونه و آن لب ها
در لحظه ی بی تابی ، پیوند شدن ، کافیست
مثل هر روز
مثل هر روز ، اتفاقی تازه می خواهم ، تو را
چون عزیزانم ، به یک اندازه می خواهم ، تو را
جای هر اسطوره ای ، دیوان شعری ، شاعری
عاشق و مجنون و پر آوازه می خواهم ، تو را
آبشار شعر
سر چشمه ی آبشار شعرم شده ای
پاییز ترین قرار شعرم شده ای
در فصل زمستان شدنم مثل گلی
پابند من و بهار شعرم شده ای