می جویم تو را

گم شدم در خاطــــــــراتت باز می جویـــــم تو را.

                                                  هست اینجا رد پایت باز می جویـــــم تو را.

بوی جوی مولیـــــــــانت هست جــــاری ماه من.

                                                  در میان رنگ و بویت باز می جویــم تورا.

خط و خالی داشتی ای ماه روی خوشـــــــــــقدم.

                                                 شرح و حالی هست اما باز می جویم تو را.

آمدی آغوش وا کردی ندیــــدم ســـــــــــــیر من.

                                                 خاطراتت هست اما باز می جویــــــم تو را.

گر چه مستم از شراب کاســــــــــه چشمت ولی.

                                                 آن خماری هست اما باز می جویــم تو را.

طره ی مویت اسیرم کــــــــــــرد و آزادت شدم.

                                                 این قفس زیباست اما باز می جویم تو را.

قامتت چون سرو و یادم هست ابروی کــــمند.

                                                 این همه کافیست اما باز می جو یم تو را.

گام هایت را صدا می کرد گـــــوش حس من .

                                                 با تمام حس زیبا باز می جویـــــــم تو را.

می دویدی چون غزالی در میان آهــــــــــوان.

                                                 رقص پایت هست اما باز می جویم تو را.

شرح گفتارت هزاران مثنوی درمثــــــنویست.

                                                 شعر هایت هست اما باز می جویم تو را.

خامه در دست تو خامی های ما را پخته کرد.

                                                خط و خالت هست اما بازمی جو یم تو را.

چشم هایت موج دریا را تلاطــــــــم می دهد.

                                               مو ج دریا هست اما باز می جو یـم تو را.

قرص ماهت روی ماه چهارده را تیـره کرد.

                                              نور ماهت هست اما باز می جویــــم تو را.

چون نسیمی دوست دارم شانه برمویت زنم.

                                              تار مویی هست اما باز می جویـــــم تو را.

گاه، لالایی صدایت می زنم ، خوابــــی ولی.

                                              مو یه هایت هست اما باز می جویم تو را.

نیمه شب در رختخواب خالیت سر می زنم.

                                             اشک وآهی هست اما باز می جو یم تو را.

کاسه  صبرم به قدر لطف لب تر می کــند.

                                             جرعه آبی هست اما باز می جویــــم تو را.

دیگرانم طعنه پوشم کرده اند و خاک روی.

                                              خاک کویت هست اما باز می جویم تو را.

روشنی بخش مسیر تنگ و تاریک منــی.

                                              کورسو یی هست اما باز می جویم تو را.

خط پایانی نمی گو یم که  پایا نم تویــی.

                                             گر چه راهی هست اما باز می جویم تو را.

آهنگی زیبا و خاطره انگیز.

http://up19.saridownload.com/az/11/Ghavami_Sargashteh%28www.SariDownload.com%29.mp3

دوست دارم

گرچه یادت نیست.

اما

                                                                                   گفته بودم .

دوست دارم.

موی زیبا . روی زیبارا.

                                                                                   گفته بودم.

عاشق گلپونه هایم.

عطر گلپر،

بوی آویشن مرا بی تاب می سازذ.

                                                                                    گفته بودم

ماه را .

از مهربانی

از قشنگی

از همان بالا بلندی

                                                                                     دوست دارم.

***

                                                                                     دوست دارم من.

کمی رقصیدن و

خندیدن و

از جا پریدن را.

لمیدن

آب نوشیدن

صدای آب و

رقص باد و

آواز کبوتر را.

و دیدن های بهتر

قد کشیدن ها

رسیدن ها

و پیغام عزیزی را شنیدن ها

نمیدانم.

وشاید دل بریدن ها

و غم ها را.

***

                                                                                        دوست دارم

شاپرک ها را.

گل نیلو فر مرداب و دریا را.

پرستو را

وحتی

بادبادک را.

تو را هم با تمام داد و فریادت.

صدای گاه و بیگاهت.

پریدن های بی راهت.

برای

خاطرات روز های سخت تنهایی.

تماشای تو در اوقات بیکاری.

برای گفتن حرفای تکراری.

شنیدن های اجباری

برای

دل بریدن ها

رسیدن ها.

کشیدن ها .

رمیدن ها

برای نوک و دست و پای زیبایت.

تو را

ای مرغ عشق

مانده اینجا در قفس

همراه تنها یم .

تو را هم

دوست می دارم.

خیال

یاد دارم صبح یک روز قشــــــــــــــــــــنگ.

                                                      زیر چتر یاس زیبا رنگ رنــــــــــــــــــــگ.

گوشه دنج حیاط خانمـــــــــــــــــــــــــــــان.

                                                       بود زیبا روی ماهی ،  میهمــــــــــــــــــان.

هوش و عقلم بیخود از چنگم پریــــــــــــد.

                                                        مثل آهویی که از دامی رهـــــــــــــــــــــید.

خواستم برخیزم اما رفته بــــــــــــــــــــود.

                                                        در اتاق روبرو بنشسته بــــــــــــــــــــــود.

بیقرارم کرد برق یک نگـــــــــــــــــــــــاه.

                                                         شام تارم روز شد از نور مـــــــــــــــــــاه.

با خودم گفتم که چون آید بــــــــــــــرون.

                                                         باز گو یم سر پنهـــــــــــــــــــــــان درون.

در خیالم لحظه ها تصویر شــــــــــــــــــد.

                                                         جمله های عاشقی تقریر شـــــــــــــــــــد.

رفتم و بر زلف خود آبـــــــــــــــــــی زدم.

                                                         زلف در هم گشته را تابـــــــــــــــــی زدم.

مست و سرشار از فراز پلـــــــــــــــه ها.

                                                          می جهیدم مثل تیر از چلـــــــــــــــــه ها.

سر خوش از دیدار شیدا می شـــــــــدم .

                                                         غنچه بودم یک به یک وا می شـــــــدم.

پیش خود می ساختم من خانـــــــــه ای.

                                                         قصر زیبا در دل ویرانـــــــــــــــــــه ای.

پیچک احساس من سر می کشــــــــــید.

                                                         عشق را تصویر دیگر می کشـــــــــــید.

می دویدم روبرویم راه بـــــــــــــــــــود.

                                                         می پریدم هر  دو دستم ماه بــــــــــــود.

خواب بودم چو نکه بیدارت شـــــــــدم.

                                                          یافتم ، آگاه اسرارت شـــــــــــــــــــــدم.

آتشی افتاد جانم سوخت ، سوخـــــــت.

                                                          یک سخن گفت و دهانم دوخت،دوخت.

هر کسی مجنون لیلا می شـــــــــــــود.

                                                          عاقبت زان عشق رسوا می شــــــــود.

نفس سر کش چو نکه رسوا می شود.

                                                          چون دمل سر بسته پیدا می شــــــــود.

نیش تر باید دوای درد ریـــــــــــــــش.

                                                           تا به آرامش رسانی درد خویـــــــــش.

عشق یعنی وارهیدن سو خـــــــــــــتن.

                                                           آید آواز و دهانی دوخـــــــــــــــــــــتن.

بیستون نفس را کندن بــــــــــــــــسی.

                                                            نیست شیرینی زهر خار و خـــــــسی.

آنکه آوازت کند آواز کـــــــــــــــــــن.

                                                            در نماز عاشقی این راز کــــــــــــــن.

گر بخواهی وامق عذرا شـــــــــــوی.

                                                            همچو مجنون در پی لیلا شـــــــــوی.

خویش بشکن خاطری را شاد کــــن.

                                                            کلبه ی ویرانه ای آباد کــــــــــــــــن.

سرزمین تشنه ای را ابر بــــــــــاش.

                                                            چون به نو میدی رسیدی صبر باش.

حس و حالت را بهاری کن بریــــــز.

                                                            آب بر حلقوم خشک آبریــــــــــــــــز.

با همان دستی که بخشیدی بگــــــیر.

                                                            زانکه، بخشنده است و ما را دستگیر.

حور وش سیما و مهسا دلبــــــــری .

                                                            بی نیازت سازد از حور و پـــــــــری.

دو تایی

 

مرا با بوسه دعوت کن ، ببین جانم به لب آمد.

از این آتش رهایم کن ، نمی بینی که تب آمد.

غروبم کرده چشمانت ، در این صبح خیال انگیز.

هنوزم محو خورشیدم ، نفهمیدم که شب آمد.

***

بینداز این تــــبر ، از جان من خون در نمی آید.

عقیمش کرده ام ، فرزندی از مادر نمــی زاید.

از این افسانه تا افسانه دیگر  ،  نمـــی دانم.

ولی عمر سیاهی بیش و کم ، آخر نمی پاید.

***

بیا پیاده مرا با خودت ببـــــر ، شاید.

غروب منتظر ماست، آشنای غریب.

دلم گرفته ، دگر پاســخی نمی آید.

نه از ترانه باران ، نه از صدای حبیب.

***

باز هم پیراهن یوسف دریدی ، با وفـــــــــــا.

باز از دکان دنیا نان خـــریدی ، با وفـــــــــــا.

عاریت دادیم دندانی ، که روزی وانـــــــهی.

کهنه بودند آنکه جای نو خریدی ، با وفـــــا.

خرابم کردی

آمدی باز مرا خانه خرابم کــــردی.

این تو بودی که نپرسیده جوابم کردی.

شعله در خرمن احساس من ارزانی شد.

تا به خود آمدم این بار  کبابــــــــــــــــم کردی.

خم جانم تن انگور تو را حس می کــــــــــــــــرد.

در هم آمیخت که اینگونه شرابم کــــــــــــــــــردی.

تو چه دیدی که از آبادی من تـــــــــــــــــــــــــرسیدی.

تا بدانجا که چنین سخــــــــــــــــــــــــــــــت عذابم کردی.

کلماتم همه در نعت تـــــــــــــــــــــــــــــــــو مصدر می شد.

صرف تکرار مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا بین که کتابم کردی.

هر که می دید مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا یاد زمستان می کرد.

من ندانم نو چه در فصل شبابم کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــردی.

چشمه جان من از شوق تو در جـــــــــــــــــــــــــوشش بود.

گرد بادت چو در افتاد، حـــــــــــــــــــــــــــــــــبابم کردی.

به ثوابی الف قامت مـــــــــــــــــــــــــــــن تاق تو شد.

چون کج افتاد ، بدینگــــــــــــــــــونه صوابم کردی.

سحر از دولت منصور تـــــــــــــــــو بیدار شدم.

دیدم آغوش رقیبان و عــــــــــــقابم کردی.

من چه کردم که چنین دست به دست تو شدم.

گاه چون چنگ تو و گاه ربابـــــــــــــــــــــــــــــم کردی.

خواب دیدم که در آغوش تـــــــــــــــــــــــــــــــو من خوابیدم.

هر چه بیدار شدم باز تـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو خوابم کردی.

تقدیم به شما .

http://dl.tapmusic.ir/load/94/1/shah%20zeidi%20aseman%20mast.mp3