اردی بهشت

                          اردی  بهشت

به   طالقانم   و    اردیبهشت    هم  ،    یار   است 

بساط   عیش   و   دوام  طرب   چه   بسیار   است  .

شکوفه  جامه  دران  ،  نغمه  سر   کند   بلبل

چو  عاشقان  نگهم   گرم   عیش   و  دیدار   است 

ز  نردبان   طبیعت   چه   کوته   است   مسیر 

به  دشت  گل  ،  قدمت  در  حضور   دادار   است 

حضور  و   وصل   و  تماشا  ،  بهشت  هم   اینجاست

اگر  که   چشم   و   دلت   در   محیط   اسرار   است

به  چشم  ،  گردشت  افتد  ،  به  قله   های   رفیع

سپید  موی   و   پری  رو  ،   نشسته   بسیار  است

به  ناله  آب  ،  ز  هر  دره  مثل   اشک   روان

بسان   گریه  ی   شوقی   ز  دیده  ی  یار  است

ز  بلبلان   و   چکاوک   ،  رسد   همی   آواز

یکی   زبید   و  دگر   بر   تن   سپیدار   است

سلام  صبح   و   نسیم  غروب   بارانی

دوای   درد   دل و  شکفه   های   بیمار   است

خیال   شعر  ،  وزان   در  بنفشه   زار   غزل

به  باورت   که   همان   هفت   شهر   عطار   است