کمی سوال و اینها

در من غزلی به اسم تو جا مانده 

در بیت نخست ، عشق رسوا مانده

یخ کرده نگاهم لب پاییز لبت  

بی بوسه فقط فرصتِ هاها مانده 

رفته است هیاهوی جوانی دیروز

امروز نشد قسمت و فردا مانده

من رفتم و تو رفتی و ایام خوشی

پیری و کمی سوال و اینها مانده 

قصد صدفی زدیم دریا و نشد 

آن گمشده در خنده ی دریا مانده 

از سیب فقط قصه ی آدم بودن 

آن هم نشد و هوای حوا مانده 

اینجا که کسی نیافتیم و طی شد 

آن خواستنی گمانم آنجا مانده 

در قربت این دیار ، یک مرد غریب 

همصحبت سنگ و چوب ، تنها مانده

باری به چنین دیار بی یار، فقط 

تندیس یخ آلوده ی سرما ، مانده

گفتیم بپرسیم سوالی از دوست 

بی پاسخ و بی جواب " آیا " مانده 

دنیا شده بود آرزو ، طی شد عمر 

افسوس که می رویم و دنیا مانده