کشتی علایق

چندی  ندانمی  که  به  قایق نشسته ایم

در  انتظار   کشف   حقایق  نشسته ایم

ما  بی  خبر ز موج ، چه  آرام و  بی هنر

در  کشتی   مهیب   علایق   نشسته  ایم

در  تنگنای  گم  شدن   از  کوی  و  کوچه  ها

چشمی  گشوده بر رموز و رقایق نشسته ایم

هر  جا  ترنمی   و   نسیمی ز سر خوشیست

زنجیر  وار  چو  کودک  شایق   نشسته ایم

آنان  که   رفته   اند  کسی  بر  نگشته  باز

ما  هم نشین   راز   شقایق   نشسته   ایم 

ما  را  که   داده ایم  ز  کف  سال   و  ماه   را

دلخوش  به  لحظه  ها و   دقایق  نشسته ایم

صبح بخیر

                         صبح  بخیر

یک  صبح  دوباره  بی  خبر  می آیی

با  صبح  بخیر ، پشت  در  می  آیی

و قتی   که  شکوفه  ها  خبر  دار  شوند

شیرین  عسل  و  شکر شکر  می  آیی

صبحانه  که  نان  تازه  داریم  و  پنیر

با  سینی  و  چای  تازه تر  می آیی

وقتی  همه  خوابند  و  هوا  هم  خنک  است

هنگام  اذان  ،  وقت  سحر  می آیی

آبی  بزنیم   و   رُفت  و  رُوبی  بکنیم

فردا   بسلامت   از  سفر  می آیی

دیشب   چه   شب   ستاره  بارانی   بود

گفتم  نکند   ،   ز  مَه ، به  در  می آیی

ما  عاشق   صبح  بخیر  ،  لب  های  توایم

از  دور  چه    زیبا   به   نظر   می  آیی

دیگر  هوس  خواب  ، حرام  است  ،  حرام

یک   جمله   به  ما   بگو  ،  اگر   می  آیی !

حرفی نیست

                      

باز  مهتاب   اگر  سر  نکشد  ،  حرفی  نیست

کفتر جَلد   اگر  پر  نکشد  ،  حرفی  نیست

تو   فقط    با  دو  سه  سوت دَدَری ، جَلد  بیا

خلوت کوچه  به  آخر  نکشد ، حرفی  نیست

ننویسم

ننویسم

نوشته ای که دگر عاشقانه ننو یسم .

برای چشم تو دیگر ترانه ننویسم .

خدا اگر به تو داده دو چشم زیبا را 

به من نگفته ز جور زمانه ننو یسم .

به باغ و گلشن و آنهم تو دختری زیبا .

تو جای من به چه جرم و بهانه ننو یسم .

حسود عشق تو ام ، مدعی بداند باز

صدای عشق تو را محرمانه ننو یسم .