ای دوست

هیچکس  اینجا  به  قدر  حضرتت ،  ای  دوست ،  نیست

هسته ای  در  این  جهان  و  مابقی ،  جز  پوست  نیست

دانلود آهنگ جدید

بود

باد  ،  باران  ،  آب  ،  دریا  ،  بود

کوه  ،  جنگل  ، بنفشه ، صحرا ، بود

صبح ، خورشید  زر  فشان  ،  خندان

سمت  مشرق   دوباره  ،  پیدا  بود

سرو  دستش  به  آسمان  می  رفت

دره  ،  بی  تاب   رود   زیبا   بود

آسمان  ،  شب  ،  ستاره  ،  ماه  قشنگ

از  دل  برکه  ای  ،  هویدا   بود

در  کتاب  گذشته  ها  و  هنوز

پدر   خانه   در   تقّلا  بود

مادر  اما   لباس   می آویخت

بر  طنابی   که   بسته   بر  پا  بود

نیمرو   هم   ،  غذای   خوبی  بود

وعده  ای  شام   سفره  ی   ما  بود

خوب  یادم  می  آید  آن  روز  ا

دو  ،  دو  تا  ،  کاملا"  ،  چهار  تا  بود

علم  الاشیا ء   و   علم  الا نسانی

عامدانه  ،  ز  هم    مجزا  بود

درس  تعلیم  دینی  و  اخلاق

هدفش  وحدتی  به   بالا  بود

خانه   اما   به   موج   سختی   ها

به  زلالی  شبیه   دریا   بود

خانه  ها   داشت  ،  چفت  و  دروازه

رو  به  مهمان  و  دوستان  وا  بود

حرف  ها  ،  قول  ها  ،  ارادت  ها

بی  ریا   مثل   رنگ  گل  ها  بود

من  دلم  تنگ  می  شود  گاهی

جایِ  داریم  ،  نوشته  ،  اینها بود!

یا که  مسئول  مستقیم  هدف

بی  جواب  از  چنین ،  چراها  بود

همه  مسئول  آب  دریا  ئیم

یا  هوایی   که   بس  مصفا  بود

زندگی  پاسخی  به  امروز   است

نه   سوالی   که   خود   معما  بود

کاش  بودند  و  هست  و  خواهد  بود

همگی  ،  عاشقانه    یکجا    بود !

کاش  ،   مفهوم    درک    آدم  ها 

از   جهان    تابعی    ز  معنا  بود

دل  اهل  سیاست   و  دنیا

جای  یک  آه   و   یک   خدایا   بود

ارتفاع     نگاه     آدم  ها 

به  بلندای   عشق ، والا  بود

طینم

اگر  یک  دم به بالینم  درآیی

گمان دارم که بر دینم درآیی

به عشقت ، آبرو را آب دادم 

که چون زیتونی از طینم درآیی

شیشه لیوان

شیشه ی  لیوان   ما   را   آرزو هامان   شکست

مرغ  تردید  از  حصار  تنگ  زندانبان  ، جست

ساختیم   ،  اما   دروغین   بود ،   کاخ   آرزو

نیست هامان  را  گمان  کردیم ،  چیزی  بود  و   هست 

باغی   از   نقاشی   ذهنی  کشیدیم  ، بار  ها

می  درید   آهوی   زیبا   را  ،  پریشان   گرگ   مست

چون   به   زندان   خود   افتادیم  ، در  ها  بسته  شد

  کینه ها  و   دشمنی  ،  پیوند  ما  را   می گسست

پیله   در   خود  می   تنیدیم   و   به  هم   می  بافتیم

پرده   های   ذهنمان  ،  اندیشه  را  بر   نور   بست

زیر باران

زیر  باران و  من  و  گریه   و  گریان   شدنت

زیر  ابرای  خنک  گشته   ی   باران    شدنت

داشتم حال خوشی ، دست به زلفت، همه حال

زیر   دستان   من  و  لحظه  ی   پنهان   شدنت

درد  بود  و   تو  و  آغوش  و  من   آن  همه  بوس

زنده   می شد   تنم   از  دیدن   و   درمان   شدنت

مهربانی  و   تو   و   مهر   سر  آغاز   همید

هست   زیباتر  از آن، شیوه ی خندان شدنت

کم  کم  ،  آهسته   بتابم ، که نسوزد   دل من

طاقتی   نیست   مرا   و  قت   نمایان   شدنت

آه  ،  نَبوَد  به   تصور  که   مرا   بی   تو   دمی

چه   رسد   دیدن   یک   لحظه  ز   پایان  شدنت

به   مسلمان   شدنم   شک  نکند  کافر   تو 

داند   از   معجزه   و  باور   و   ایمان   شدنت