با تو بیست

داشتم  پروانه   ها   را    می   شمردُم   ،   با   تو   بیست

بهترین   دُردانه   ها  را   می   شمردم   ،   با   تو   بیست

می   گذشتم   ،  کوچه   کوچه   ،   مهربانی   رفته    بود 

سَر   دَر   ویرانه   ها   را   می   شمردم  ،  با   تو  بیست

دانه    دانه    زندگی   ،  ما    را    رسانده    تا    قفس

بهترین   دانه   ها    را   می  شمردم  ،  با   تو   بیست

هر   چه  اما   من  سرودم   ،  عشق   را  ،  افسانه  شد

داشتم   افسانه   ها   را   می  شمردم  ،  با   تو   بیست

یاد   آن   ایام    افتادم   ،   به   شهر    مستیم

یک   به   یک   میخانه   ها   را  می  شمردم  ،  با  تو  بیست

و  قت   پیری   می  زدم   لاف   جوانی   با   خودم

کوزه   و    پیمانه   ها   را   می  شمردم  ،  با   تو  بیست

دست   های   مهربانی  ،   لحظه   های   اشک   و   آه

تکیه  گاه   و   شانه   ها   را   می  شمردم  ،   با   تو  بیست

سخت  بود  ،   اما   ،   میان   اینهمه   عاقل   فقط

داشتم   دیوانه   ها   را   می   شمردم   ،  با   تو  بیست