هوای آلوده

شهر ، آلوده  و  میلاد  پریشان  دارد

قفس  شهر، چه  آزادی  پنهان  دارد

پشت  هر  پنجره  احساس  سیاهی  پیداست

کوچه  ی  غمزده  فریاد  فراوان  دارد

حال  این  شهر  ز  پرواز  کبوتر  پیداست

بق بقوی  دگری ،  کز نفس  و  جان  دارد

اهل  تحقیق  و  تفحص  به  سوال  دگران

پاسخی  بی  اثر  و  بهت  هراسان  دارد

کودک  و  پیر، نفسگیر همین تدبیراست

زین  معمای  غلط  ،  سینه  ی  نالان  دارد

حال  گنجشک  مهاجر  به  سرو  سامان  نیست

به  هوای  ده شان  ،  دیده  ی  گریان  دارد

دیدم  امروز که  در  پارک  ژوراسیک  ، پاندا

به  تنش  پیرهنی  ،  تیره  و  ارزان   دارد

مهر، رفته  است  ز شهرمن  و  پائیز  قشنگ

نفسی  تنگ   ،  به  هنگامه  ی  آبان  دارد

می  وزد  باد   در  آینده  به  هر  تقدیری

نگه  شهر  ،  به  آینده  اش ، ا یمان  دارد