هیر و بیر
تره بار محله ی ما را ، فرصتی شد ، بیا بزن ، قدمی
بس گران است قیمت کالا ، سهم ما گشته فلفل و کلمی
هایپر استار های پی در پی ، چه شلوغند و مردمان ثواب
کارت ها می کشند میلیونی ، خنده هاشان ندیده ، غمی
هیر و بیریست ، می رود بالا ، صبح یکبار و شب دگر ، اما
آنکه مفت است ، صفحه های مجاز، می نویسند کپی شده، قلمی
دیدم امروز شعر قیصر را ، آن یکی داده بود ،مجانی
دیگری شعر خوب پروین را ، عَلمش کرده بود با اِلمی
اهل عرفان همه سرازیرند ، رو به هفتاد توی ، مو لانا
جابجایی جمله ها ، در هم ، اندکی آب رفته داده ، نَمی
یاد استادمان بخیر که گفت : نقل قولی که می کنی ، بنویس
آنکه در وادی مجاز کنون ، هست اما ، نمونه های، کمی
الغرض ، مفت را طنابی کن ، حلقه آویز هر چه بادا، باد
جملات صحیح را به غلط ، عربی را به دیده ی عجمی
به سرابی چو آب ، موج به موج ، می رود کشتی مجاز به، جاز
هر که جا مانده از شب پیشین ، رفته امروز در ، بلمی
روزگاری اگر زمین و زمان ، شامل پست های مفت شود
هر که دنبال خویش می گردد ، نیست ، جز نیست ، در عدمی !
چو ن سپیدار بلندی تو به هر انجمنی
حیف چون سایه فقط روز درآغوش منی
منم اون برکه ی تاریخی همسایه ی تو
بر زلال تنم افسوس فقط پیرهنی
طرح نو انداختن کار منست
تازه ها محصول انبار من است
دیگر اندیش و دگر خواه جهان
همنشین صحبت و یار من است
دلنوازی ، نغمه خوانی ، شاعری
هر سه اعجاز غم تار من است
آسمان ، خورشید ، باران ، زندگی
واژه های ناب بازار من است
وسعت عا لم که ناید بر دو چشم
شرق و غربش ، در حد غار منست
فهم هستی در نقاب راز گل
پویش پروانه ، افکار منست
شهری از لبخند اگر پیدا شود
یک به یک محصول گلزار منست
نا شکیب و بی ادب ، ناراست خوی
در وجاهت همچو بیمار منست
آه از گفتار و رفتار دروغ
کان به تنهایی ، دل آزار منست
این من نه تو ، آن تو نه منم ، ما همگانیم
چون دانه در این خاک پر اندیشه روانیم
هر نقش که بر ما بسپارند ، بپذیریم
هر تیر که بر ما بگذارند ، کمانیم
ما حاصل جمعیم ، به تفریق چو آییم
از هر دو طرف واحد یکسان و عیانیم
صفرا زده ایم ، گاه به سودایی و بلغم
چون سرکه به جوشیم و چو انگور رزانیم
گه مثل نباتیم گهی رو به جمادات
حیوان کلیم ، اشرف مخلوق جهانیم
چون رود به سیمای جهان نعره کشانیم
بر سینه کش عمر ، خروشان و. روانیم
گه گرگ چنان خیره به چوپان خلایق
گه بر گله ی آدمی خویش شبانیم
یک سوی به مرگیم ، ز افراط و به تفریط
کز روی دگر ، تا به حیاتی ، نوسانیم
سیّاس چنان ، صبح ز مشروطه گریزیم
عصرانه سر سفره ی نو پادشهانیم
چون دسته ی چوبی به تبر د شمن خویشیم
هم قاتل و هم شاهد و هم نوحه گرانیم
در دین فقیهیم اگر منفعتی هست
مستنبط احکام و حد مجتهدانیم
این من که مجاز است ، مرا می برد از من
چون برگ به هر شاخه و هر سوی روانیم
ز خاک به افلاک ، چه گویم به کجاییم
درویش وشی تا رب فرعون دوانیم
از خویش بسی عمر به تاراج نهادیم
وز عمر بسی رفت و به صد آز جوانیم
کز جبر اسیریم به زندان طبیعت
زین عقل وزیریم ، چو شیران یلانیم
ما هر چه که هستیم ، ز صغری و ز کبری
چون گمشدگان در بر هوتی ، سیلانیم
اشراقی و سینایی و عطاری و رومی
هر نحله که هستیم ، ز مقصود ندانیم
ما سرو چمانیم ، به بادیم و به بادیم
کز بی خبری ، ز آتش خود شعله کشانیم
از مفتی و ملا و مغ و شیخ بپرسید
آنگونه که گفتند ، خدائیش همانیم
ایکاش ز تنهایی خود هر که بپرسد
با خط کش و معیار ، چه قدریم و چه سانیم
آن شرک که در ماست ، اسیریم ، اسیریم
وز بندگی خویش ، چنین باخته جانیم
شاعری دیوانگی دارد ، تو هم دیوانه شو
شعر هم دُردانگی دارد ، تو هم دُردانه شو
تا حریم حس من ، نزدیک تر ، نزدیک تر
عشق هم رندانگی دارد ، تو هم رندانه شو