ققنوس شرقی

این  شهر  چرا  خالیست  ،  این  کوچه  پر   از   سنگ   است ؟

هر  خانه   که   می   بینی  ،  خالی  شده   از   جنگ   است

مو   سیقی   لالایی خوابیده   پس  از   قرنی

این   قرن   جدید   انگار  ،  با   جنگ   هماهنگ  است

بودای   قشنگ   شهر  ،  ترکیده   ز   بیخ   و   بن 

ناقوس  کلیسا  ها  ،  چندیست   بد   آهنگ   است 

تو  حید   زلال   اما  ،  گردیده   اسیر   شرک

بی   رنگ   ترین   معبد   ،  آلوده   به  صد   رنگ   است

شاید   که   صلیبی   نیست  ،   یا   مرد   صلاح   الدین

شطرنج   سیاست   را  ،  صد   حیله  و   نیرنگ   است

دریای   خروشان   و   غوغای   مهاجر   هاست

خوابیدن   کودک   ها   در   ساحل   نیرنگ   است

از   دور   تماشائیست  ،  آن   شهر   که   رویائیست

پس   کوچه   ی   غربی   ها  ،  تاریک   و    بسی   تنگ   است

این   ما   به   کجا   اکنون  ،  این   جنگ   چرا   حالا؟

این   شهر   چرا   خونین  ،  آلوده   به   هر   انگ   است

شهری   که   در   او   خشتش  ،  فیروزه   به   تن   دارد

خورشید   سفیر   ماست   ،  سیمرغ   شباهنگ   است

از  خویش   برون   آییم  ،  زین   پیله  ی   خود   سوزی

ققنوس   بشر   شرقیست  ،  این   مرغ   خوش   آهنگ   است