صبوری

دانلود آهنگ جدید

صبوری

***

مدتی   نیستی  ،  دلم    تنگ    است

واژه  هایم  ،  ببین  چه  دلتنگ   است

گر  چه   پایان    شعر   ما    کوچ    است

مصرع    آخرش    ،   بد  آهنگ    است

کار  دنیا  ،   فریب   آدم    هاست

رنگ  هایش  سراب  و  نیرنگ  است

ای    هم    آوای    آسمانی     من

افتخار  زمین  فقط  جنگ  است

زندگی  ،   رسم    آمدن     دارد

رفتنش  هم   بسی  هماهنگ  است

قامت  سرو  را  تما شا  کن

پیش  بت  ها  خمیدگی  ننگ  است

قصه ی  عشق ،  کتاب  عطاریست

شهر تش  تا  به  هفت  اورنگ  است

راز  خورشید   و   آسمان و زمین

اتفاقی   شبیه   بیگ   بنگ   است

صبر  باید  ،   غم    زمستان    را

تا  بهاران  هزار  و  یک  رنگ  است

بیش   از   این  ،  بر  تنت  سیاه  مپوش

دل  غم ،  سالهاست  چون  سنگ   است

زیباتر

                             زیبا تر

هر  چه   می  بینم  تماشا  دارد  اما  چشم  تو 

در  میان  این  همه  دیدن   تما شایی  تر  است .

آبی  دریا     شبیه   ،   آ بی   چشمان  توست

آبی  چشمان  تو  ،  آبی  تر  و  دریا  تر  است .

کو چه  های  خاطراتم  هر  چه  گشتم  روز  و  شب

دیدم  از  تنهاییم    ،  چشمان    تو    تنها  تر  است 

خو برویان  ،  گر  چه  زیبا  یند  در  ملک  وجود

ز آن  میان مهتاب  رویت  از  همه زیبا  تر است

چون  غزا لان   پا یکو بان رو  به  چشم  ما  کنند 

کز  نگاه  ما ،  غزالت   از  همه ،  رعنا  تر  است

هر  که  مولایی   به  سر  دارد ،  ز راه  پیش  رو

آنکه   مو لای  تو  باشد، بی  گمان   والاتر  است

باران

                                            باران

دیشب  از  دور  که  راهی  شده  بودی   ،  باران

بر دل  و  دیده  ،  پناهی   شده  بودی  ،  باران

و قت  خوابم    تو    پر  از  زمزمه  بودی   ، گویا

مثل  یک   شعر  شفاهی   شده  بودی  ،  باران

بعد  یک  روز  ،  پر  از تشنگی  و  راز  و  نیاز

پاسخ   حسرت   و  آهی   شده  بودی  ،  باران

بالش   عقل  ،  مرا   تا  به   پریشانی   ،   برد

بر  سر  عشق ، کلاهی  شده   بودی  ،  باران

چشم های  من  و  شب  محو  تماشای  تو  بود

که در  آن  لحظه  چو  ماهی  شده  بودی ، باران. 

لشگر  غم   ترکید   آن   دم   باریدن    شوق

و قت  شادی   چو  سپاهی   شده  بودی ، باران

دلم  از  غصه ی  شب  پیش  تو  بیدار  نشست

دشمن  هر  چه   سیاهی   شده  بودی  ،  باران

دستی مهربان

دستی  مهربان

***

نفس  دلگیر  و  بغضی  سرد   می   آید

گمانم    ،  لحظه  های   درد  می   آید

صدایی   نیست   زین  آرامگاه   نو

تو  گویی  مرد   با   نامرد   می  آید

فراخی   سخت  افتادست   بر   دیوار

تب  آلود  است  جان  خسته  ی  بیمار

منم  شرمنده  ی   دستی   که   دستم   شد

و    او     پایان   تقدیر   و   شکستم    شد

کف   دستی  که   دستارم   به   سر  می  بست

عصای   روزگار   سخت  ،   شصتم   شد

در  آن   سوز   زمستانی  ،  غم   آوار

صدای   زوزه  ی   گرگ   و   کلاغ   و   سار

تنور   مهربانی   آتشین  تر    شد

گذر  گاه   زمان   هر   روز   بهتر   شد

می  آمد   صوت   خوش   از   منبر   دل   ها

چنان   گوش    ندامتگاه   هم    کر   شد

چه   وحشتگاه   سختی   بود   در   آن   غار

تو   گویی   استر   پا   بسته   بر    افسار

یکی    آمد   سرود   زندگی   سر   داد

سکوتم  را   شکست  ،  آهنگ  دیگر   داد

در   آن   بن   بست  و   نو  میدی   هیو  لا   را

شکست   و   بودنم   را  بار  و  باور   داد

چه   بختی   شد   گمان   میدار  ،  شد   ایثار

صدای    ضجه   ها    شد  ،  نغمه  های    تار

دوباره   زندگی ،  آهنگ   دیگر  کرد. 

چکاوک   ،   شعر  های     تازه     را     بر     کرد

قناری   لانه  اش   را   پشت   شیشه   شست

بهار   آفرینش   راز   گل  ها  را   میسر   کرد

جدایی

جدایی

***

آخه  ،  هر   رفتنی،   جدایی    نیست

یا   که   هر   دیدن   آشنایی   نیست

گاه   گاهی     چنین     تصور  کن

هر  جدایی   که   بی وفایی   نیست

عشق   را   صد   زبان   دیگر   هست

هر   سکوتی   که   بی  صدایی   نیست

و قتی   از عمق هم    به  هم   برسیم

دیگر   اندیشه ی،      رهایی     نیست

درد   هجران   بقای   احساس    است

 هر   که   بی  درد  شد  ،  فدایی   نیست

درد،   در   بی   تو   ،   می شود     معنا

هر   نداری که ،   بی  نوایی   نیست