مدارا

تهی  شد  از   تو   نگاهم ، کمی   مدارا   کن  .

فقیر   بی   تو   شدن  را  ،  عزیز  و  دارا  کن

دلم  برای   تو  پر  می زند  ،  پرم   بشکن

دمی   بیا    پر    خو  نین   من     مداوا    کن

من

تو 

که  با  اینهمه

من

آمده  ای 

پیش  چو  من .

بهتر  آنست 

که  من

هم

بروم

پیش  خدا !

اعتدال

سیل  اگر  سدی  بود ،  آبش   خوش   است

ا ینچنین    تقدیر  ،  آیین    هُش     است

مادر

مادر

***

تو  بعد  از  اولین  و  آخرینی

تو  خیر   برتر   روی   زمینی

شمیم  بوی  خوش  ، عطر  بهشتی

کلام  ساده  ،  میم  و  لام  و  سینی

بسی  حوری  وشی  ،  شاید  فرشته

و  شاید  هم   ،  همان  یا  که  همینی

ز  خوبان  هر  چه  گشتم  از  تو  گفتند

ندانستم   ،   کز     ایشان    ،   برترینی

صدای  آسمانی  ،  صوت  داوود

چو  لا لایی  که  بر  گو  شی  طنینی

ز  تو    کو  ثر   بر  آمد  ،  آیه  ،  آیه 

تو   از  بیتی    و    اهل    طا هرینی

الا   ای  هر  چه  هستی ، مهر ، مادر

دوای     درد     دل های    غمینی

تو    از   گهواره    تا  مرز  شهادت

پر   از   ایثار   و  پیغام   امینی

نمی  دانم   چه  گویم   کم   نیارد

زنی   یا   مادر   این   سرزمینی

ندیدم  بعد   حق   گردد   ستایش

چنان   لایق   ،   به   بیش   از  آفرینی

سخن    کوته   کنم   تا   بویت   آید 

ز  هر  بویی   به  لا  شک   بهترینی

بانو

                        بانو

در خلقت تو  چیست  ؟  که  باید  گناه  کرد

دنیا  به  پشت ،  رو  به  تو  باید   نگاه  کرد !

آدم  تر  از  منی  که  تو  را  نام  ،  دیگر  است 

خورشید  توست  که  شب   را  پگاه  کرد

خاتون  من  ،  تو  ز   آدم   فزون  تری

حوا  برای  گندم  تو  اشتباه   کرد

حور  و  پری  فرشته  ی  دنیا   که   نیستند

دیو انگیست با  تو   ، کسی    رو  به  ماه  کرد

آن  دوست  روز  آفرینش ما ،  لاله زار  عشق

پیش  غلام   من  ،  به  تو  فرمان  شاه  کرد

دنیا  هر  آنچه   دارد  و  بی  تو  ،  بلند  تر 

باید  که  نعره  و  فریاد  و  آه   کرد

بی  تو  ،  فرشته   !   راه  به  بی  راهه می  رود

گم ره   شود  هر آنکه  ،  قدم  رو  به  چاه   کرد

با   این   همه  ، خدا  نکند ، بی   و فا   شوی!

آن  روز ،  باید  از  تو  به  شیطان  پناه  کرد

شاید  که  نقش  توست   که  بر  سر  در  حق  است

نقاش  بی  تو  ، عمر  خودش  را  تباه  کرد