کو تاهیهای من

یک  دو  بیتی  گفتی  و  شهری  کتاب  شعر  شد

وای  از  آن  روزی  که  شعرت  مثنوی  گردد  رفیق

***

پشت  سر  را  روبرو  گویم  که  بشناسی  مرا

تا  دغل  بازی  کنی  در  شیر  و  خط  زندگی

***

شهر  بی  زندان  و  قاضی  ،  آبروی  کدخداست

اسب  اهلی  را  نیاز  جفتک  و  زنجیر  نیست

***

موزه  های  شهر  انبار  پیاز  و  سیب  نیست

هر  چه  فاسد  می  شود  راهی  بازارش  کنند

***

به  اندازه  ی  دلتنگیم  برایم  زنگی  بزن .

نکند  ،  آنروز  که  رفتی  تا  حالا  زنگ  زده  ای !

***

در  آسمانها  دنبال  هیچ  کهکشانی  نیستم

تو  فقط  بگو

از  کدام  راه  شیری 

نشان  ستاره  ات  را  بگیرم.

***

آسمان  را

پر  از  بو سه  می  کنم

تا باران بو سه  هایم

گندمزارت  کند.

گپ خودمانی

                  مشعل  گاز 

این  قدیمی  سخن  از  اهل  دل  و  طنازه

زندگی  نصف  قشنگیش  به  وراز  و  گازه

   گر چه  ایهام  میوره  ،  بگوم  گاز  بزن

یکی  از  لقمه  میگو  ،  اون  یکی  ماشین  بازه

کف  و  دس  ،  رو  به  هوا ،  شیون  و  شیلان  همگی

ایهاالناس ،  دیه   مای   خروسان   دی   بازه

تا  چکن  لرز   بزی  ،  شهرک  و  زیدشتی   هوا

خبر  هادان  که   در  لوله   زمستان   گازه

دیه   ایمروز  به  عکس   و  خبر   اعلان  ببی

طالقان   صاحب  گرمابه   و   گاز   و  نازه

رسمَ  ، شیلان  بکشیم  هر  چی  که  با  سختی  میا

شاید  این   بار  بگن  ،  راه  جدیدم   وازه

کشکر  یکا  ،  تو  بخوان  ،  خیر  و  خوشی  می  یایه

به  گمانم   که  خجیر   خبران   آغازه

طالقانا  ،  تو  رَ  ایمروز   مبارک  با شه

همت  و  دولت   این   ملک   به  سوز   و  سازه

فال  حافظ   به  گمانم  ،  تو  رَ  می  گو  خوش  باش

باز   اقبال  و طن   رو   به   تو   در  پروازه