برو

               برو

هر چند زمانی  ز خود و خو یش  برو

از اهل  دیار  و  شه  و درویش  برو

زان  روی  گذر  ز حد و اندازه  و قال

از باور  و   اعتقاد   خود    پیش  برو

پای  ار  چه خلد به  خار و سنگ  عادت

بر پای  اگر  به زخم کین   ،   ریش  ، برو

گر  همره   و همسفر   بیابی  ،  بگزین

ور  طعنه  زند  دیو   بد  اندیش  ،  برو

آیین   به  آیینه  نمایان  کن   و  پس

بگذر   ز  عیوب   مذهب  و  کیش   ، برو

جان  را   مسپار   بر   زمستان  ، هلاک

از  رخوت   باد  سرد   بد  نیش  ،  برو

تا  رویش    فصل   آ  فرینش  طی  کن

بر  فصل   فسردگی   ،  میندیش  و برو 

سکوت

                       سکوت

حرفی انگار نداری ز سکو تت پیداست.

با دلم کار نداری ز سکو تت پیداست

پس چر ا پیش منی ،حرف بزن ، یا که برو

و قت بسیار نداری  ز سکو تت پیداست

می شناسم  ،  تو همان   زنبق   زیبا هستی

فکر آزار نداری  ز سکو تت پیداست 

گر چه بین من و تو راز فراوانی هست

میل اقرار نداری  ز سکو تت پیداست

لاله جان گفت  : میایی که بیاری خبری

گر چه اصرار نداری ، ز سکو تت پیداست

دست گل چین ، خبر آورده ز گلدان و گلاب

شوق دربار نداری  ، ز سکو تت پیداست

می خر ندت  ، پسران  زر  و زور،  بازار

حال بازار نداری ز سکو تت ، پیداست

دیر گاهیست در این باغ تو همسایه شدم

پاسخ  خار  نداری  ، ز سکو تت پیداست

پیش صا حبنظران  ، نطق سکوت است ، همین

قصد تکرار نداری  ،  زسکو تت پیداست

کو تاهیهای من11

در را که باز کردم

به پشت سرم نگاه کردم.

در را که بستم .

فهمیدم

تو برای همیشه رفته ای.

**

اینهمه هیاهوی شغال برای آنستکه

هنوز گرگ نیامده است .

**

بعضی ها مر غ شان تخم نکرده

قدقدشان بلند است .

**

زمین

لیوان لیوان

برف را می خورد .

تا

تشنه نماند

فروردین .

**

چون برف و سپیدار

چه تشبیه قشنگی .

حلاج سر دار

چه تشبیه قشنگی !

کو تاهیهای من 10

              صبح

صبح میراث خدائیست که اینگونه خوش است

بعد یک شام جدائیست که اینگونه خوش است

صبح  را  دوست  ،  غنیمت   بشمارش  هر    روز

از فیو ضات رها ئیست ، که اینگونه خوش است