گورانیم

نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .

گورانیم

نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .

کو تاهیهای من14


                            کو تاهیهای من

کسی نگفته که رقص از عیوب انسانست

تو   ، رقص    به    ساز    جناب    ایشان کن


اگر   حدیث   هم    آمد   ،   خلاف   رفتارت  

حدث سست بخوانش ، فر یضه آسان کن


***


تراز  نه ذهن من  و  نه  ذهن  تو ست

در این  مقایسه  قدری  هوای  دیگر کن


هوای  شهر  کجا  و  هوای  دل  به کجا

تنفسی  دگر  از  یک  هوای  بهتر  کن


***


و قتی احساس  به مد می گراید

و کلام در جزر می ماند 

این اختلاف ار تفاع

برای عامی یک سوء تفاهم

و برای هنر مند یک سوژه است .

روزگاران


                         روزگاران


روزگاران گذرش گر به تو افتاد بگو

که یکی مانده به راهی  ،  نتواند  گذرد


کار  ایام  عبور  از  من و  ایام  من است

نخورم   غصه  که این  چند   دگر  هم  گذرد

انسان امروز



                      انسان امروز

ما کنا ر  خویش و  از خود بی خبر

همره اما بر هم خود ، بی اثر


هر که در راه خود و همراه خود

خود به خود گردد جهانی  ، خود به خود


هر که می خندد به خویش ، خویش ، خویش

هر که دلبندد به کیش  ،  کیش ، خویش


چون به غارت می رود اموال ما

بی خبر را کی خبر شد حال ما

وارونگی

      وارونگی


خبر آمد

که هوا

وارونه.

تابلو ، وارونه.

حرف ها ، وارونه

خنده ها ،  وارونه

ثروتی  ، وارونه

قدرتی ،  وارونه

چه هوائیست

در این شهر

پر از وارونه

شعر هم

وارونه

درد

هم

وارونه.

و تو با من

نکند

وارونه!

به باد مباد

                         به باد مباد


دلت به باد مباد  و  دلت   ،  به باد،   مباد

به   غیر   شادی   و   لبخند   ازدیاد    مباد


پری و شا  ، دلت  آیینه را کند تو صیف

در او به غیر خداوند  عشق ،  یاد  مباد


به فصل ، همچو  بهار و به ماه ، فروردین

کنایتش   به    زمستان   سرد زاد ،  مباد 


به شهر اندرش  آزادی  و نسیمی  خوش

چو  شهر  شام  غریبان  فغان  و داد  مباد


چو  خسروان  عدالت  به تخت  لطف  غنود

ز  حاکمان  بد  اندیش  حزب  باد  ،  مباد


به زر  بکوبد  آنکه  هنر  آفریند از  دل  تو

به  قلع  و  روی  ظواهر   ،  سپید و شاد  مباد


حصین عشق  ،  حریم  مقدس  عیسی  است

حواریون    درو  غین    در   او     نهاد   ،    مباد