کو تاهیهای من

   گمانُم   که  شیطان  لتازه  بو

عچین  مای  میان   دیکُرُم  وایسا

***

نَنُم   میگو  دُغاله  جای  پرگار

شَنه ی  جا  دی  میشا  ،  ماهی بیگیتُن

***

شکسته چو  تو  زیبا  ندید ه ام  شاید 

ز   طالقانی  و  از   روستای   مهرانی

***

منم   ز  طالقان   تو   هم  مثل   خط   نستعلیق

سیاه   مشق   نگاهت   ،  چقدر  درویش   است

***

عشق یعنی  حرف  اول   مثل   آ

عشق  یعنی   حرف  آخر   مثل   یا

باز  می  پرسم  تو  << آیا >> ی  منی

***

نیست نیست  یک  اتفاق  ساده  بود

هست  اما   گله  سر گردان    چرا  ؟

درد  و  درمان  داده ای صد شکر  و حیف

این  یکی  را  صعب   و  بی  درمان   چرا  ؟

***

تا  خودم   را  می  نو   یسم  ،  شب   به  پایان   می رسد

هر   چه  می  خوا نم   تو   هستی  و   خود  من   نیستم

***

گر  مسلمان   منی  ،  و قت  زکاتت که  رسید

اندکی  از  نگهت  ،  راهی   چشمانت کن