گیسو یت

به شب ز موی تو گفتم  ،  سپید شد ز خجالت .

ببین چه کرده  ،   سیاهی به رنگ زلف خیالت .

چو  ماه  نو   ،  به در آیی  ،  در  آسمان  کمندت .

شکسته  روزه  ی  عابد  ،  چو دیده ماه جمالت .