مردی آمد

مردی آمد که دوستش دارم.

نیست حالا و دو ستش دارم.

مردی آمد شبیه یک لبخند.

چو نکه خندید، دو ستش دارم.

مردی از کو چه های بارانی.

چو نکه بارید ، دو ستش دارم.

روزگاری عقیم و نازا بود.

چو نکه زایید ، دو ستش دارم.

رفت اما شبیه تنهایی.

چو نکه تنها ست ، دوستش دارم.

باز می آید آنکه آمده بود.

خواهد آمد و دو ستش دارم.