گورانیم
نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .گورانیم
نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .فرصت افکار
صبح باشد
جمعه باشد
ذوق باشد
تار باشد.
در دهاتی
ساده مردی
سرخوش از
گلزار باشد.
رود باشد
باغ باشد
خنده باشد
شوق باشد
دختر جارو
به دستی
کوچه ی دیدار
باشد.
بوی نم
برخیزد از
خاک حیاط
و کوچه ها مان.
سفره ی پهنی
کسی در
انتظار
یار باشد .
خانه ی دلگرمی
و
گاو شکم سیری
به فریاد.
اسب سرکش
شیهه هایش
گوشه ی انبار
باشد .
مادری
از دور
خسته می رسد
با مهربانی.
برسرش
انبوهی از
آورده ی
ایزار باشد .
دست های
زخمی بابا
که می آید
از آن سو.
دست پیغامی
برای
سختی هر کار
باشد.
روبرو
همسایه با
پیراهنی زیبا
به سختی.
در تقلای
گِلی ورزیده
بر دیوار
باشد .
یوغ آزادی
برای شخم
و گندم
روی دیوار.
خرمن آورده ها
در چالش
بوجار
باشد .
از کجا
آورده ام
در بیت بیت
لقمه هامان .
مثل پسوندی
پس از هر قافیه
در کار
باشد.
عشق
بیرون آمده
از چاه نامردی
دوران.
جمعه های
عاشقی
در کوچه و بازار
باشد .
در هوای
غم گرفته
حال باریدن
ز ابری.
دست تسکینی
بر اندوه
دل بیمار
باشد .
زندگی
سرتاسرش
از بوی گل
در خود بپیچد .
آنقدر زیبا
که جای
هضم زخم خار
باشد .
کوچه های اعتقادات
از دروغ
و کینه
عاری.
هر کجا
رد عبور
میثم و عمار
باشد .
در گریزان حالی
احرار
در ایام
سختی
فرصتی
تا اختفای
هر کسی
در غار باشد .
پای دلتنگی
هوای گریه
و
احوالپرسی.
همدمی
شیرین سخن
هم محرم اسرار
باشد .
جای نامردان
اگر باشد
به بغداد
و سمرقند.
در هیاهویش
جوانمردی
صد عیار
باشد.
خمره های
بی غشی ،
گویا خریداری
ندارد!
کاش در
میخانه ها
اقبالی از
بیدار باشد .
حرف های
کهنه و نو
کرده ام
سوغات بازار.
بی گمان
در حرکت تاریخی
این اجبار
باشد .
روزگار
میفروشان و سبو
و
خمر و خمار.
در بساط
شعر نو پردازمان
ادبار
باشد .
رنج مردم را
کشیدن
حرف مردم را
خریدن.
در کشیدن ها
به جای
لذت سیگار
باشد !
آدمی نوری
ز انوار
خدای
کل نور است.
ای خوش
آن نوری
که بر تاریکی
افکار باشد .
بِنِویس
بِنویس ، از دل باران زده ، حالا بِنِویس .
بوی نم خورده ی احساسی ما را بنویس.
خلوتی کن ، ز خیابان شلوغت ، خبری
زنده تر از خبر کهنه ی فردا بنویس.
آب را با روشی دیگر و تقطیع جدید
با دو آوای بلند لب دریا ، بنویس.
درس بابای کمان گشته ، باران زده را
با دلی سوخته در خلوت و تنها ، بنویس.
بوی نان را که شنیدی به خط نستعلیق
مثل صاحبدل مجنون شده ، زیبا بنویس.
انقلابی شو و بنویس به دیوار خیال
شغل ، مسکن ، همه را با هم و یکجا بنویس.
اسب با داس و کشاورز ، عجب اسمایی
می شناسی اگر امروز ، به فردا بنویس.
یاد دارا و ندارا ، اگرم افتادی
از عروسک شده اش ، قیمت و اینها ، بنویس.
حسنک گاو ندارد ، حسن ما را باش
صحبت ساده ی دل را ، به معما بنویس.
تخم مرغ وطنی ، با ننه کوکب ، مرده است
تخمه ی ژاپنی و چینی اعلا ، بنویس.
پای تصمیم خودت باش ، اگر یادت نیست
به جریمه دو سه خط با دل کبری بنویس.
دم عید است و گرانی و نداری و شرف
از نجومی شدن قیمت کالا ، بنویس.
باز باران زده ، بر دشت و دمن ، گیلان را
شعر نو را به همان شیوه ی نیما بنویس.
مثل عباس یمینی ، وطنت را به غرور
با تعاریف قشنگ ، ساده و زیبا بنویس.
باز نوروز و تکالیف شب عید ، ولش
روز آخر همه را با ننه ، بابا ، بنویس
مابقی را به تو و خاطره ات می سپُرَم
هر چه آمد به نظر چون شب یلدا ، بنویس.
نان ندارد به خدا ، شاعر مردم بودن
از عدالت به زبان و دل مو لا ، بنویس.
هر کسی گفت برو کشک خودت را بسّاب
تو بساب و غم مردم به تمنا ، بنویس.
عصرها
عصر یعنی گل رُز ، گوشه ی ایوان ، چایی.
عصر یعنی همه هستند و تو هم می آیی.
عصر زانوی من انگار تو را کم دارد.
یاد آن روز و سر زلف تو و لالایی .
عصرها توی حیاط و نم باران ، چه شود.
همه باشند سفر ، ما دو نفر تنهایی.
عصر شاید سفری رخ بدهد رو به شمال.
روی شن ها بکشیم یک پری دریایی.
راستی عصر من و تو چه قَدَر زود گذشت .
تو شدی مادر و من هم شده ام ، بابایی.
