عصرها

عصر یعنی  گل  رُز ، گوشه ی  ایوان ،  چایی.

عصر  یعنی همه  هستند  و  تو  هم  می آیی.

عصر  زانوی  من  انگار  تو  را  کم  دارد.

یاد  آن  روز  و  سر  زلف  تو  و لالایی .

عصرها  توی  حیاط  و  نم  باران  ،  چه  شود.

همه  باشند  سفر  ،  ما  دو  نفر  تنهایی.

عصر  شاید  سفری  رخ  بدهد  رو  به  شمال.

روی  شن  ها  بکشیم  یک پری  دریایی.

راستی  عصر من  و  تو  چه  قَدَر  زود  گذشت .

تو  شدی  مادر  و  من  هم  شده ام  ،  بابایی.