گفتم که بخوابم ، بغلم خواب نر فت .
گفتم ننو یسم ، قلمم خواب نر فت .
گفتم بشمارم ، که ز تکرار عدد .
خوابم کند اما ، دهنم خواب نر فت .
سُلام
جمعه ، بیست ویکم فروردین
هوا صاف ، شیلانُک داران سفید ورف .
هلو داران لک لک سفید و سیاه .
سیف داران دی ولگانش وقل کُرد .
تو میگوی ، چه دلیلی وجود داره . آدُم وگرده تهران .
اونه دیه زندگی باید جُواب بدیه .
صب ، تهران ، خو دَ پایسام که بَشُم کاری سر . هوا باران میو مه شیش
دَس . دَسانَ هُوا کُردُم به نیت شُکر . خیابانان بَشورد . هوا دی گُل نُم
و ملس . اندی که دلت میخای ماشین دَ درای و یک اُشکم پیاده راه بشی
. یکی دو ساعتی کم و زیاد بوارس و ما دی بی خبر از اینکه طالقان چه
خبره ، بعد از ظهر که وَگردییم خانه . یکی میگو اچین گردیه ، اون یکی،
یَک چیز دیگه میگو . تا اینکه عکسان و فیلمانی ، سر و کله در او می .
باور کردنی نَبَه . دیروز اون جور و ایمروز این جور . اما واقعیت داشت .
شهرو ، یَکبار دیگه گل خیرشه طالقانی سر بمالسیبه . اون دی خیلی بد
جور . لاه بیو میبَ هر چی رَ راهشی سر دبیه ، بتا شیبه و ببردیبیه . تا
اونجه که نسا یو ، وشته ی پلَ خراب و آسیب بَرسانسییه . چندی دی
جاده رَ ببردیه .
این عکس دی مینین ، گورانی پُلی بُنه . الحمدُ الله پُل سالم بمانسیه .
اما یَک گته اخطاره که اگر او رَ نر سیم . شاید خدای نَکرده ایندفه نوبت
گورانی پُل با شه .
دمشان گرم اونانی که این پُلَ دُرس کردین و چقدر خوب دی دُرس
کُردن. اما ما این چند سال . یعنی حدود ویشتر از چُل سال اویبَ چه
کُردییم . خب معلو مه هیچ چی . این پُل اولش دی آبرو ی ده بَ . الان
دی آبرو داری کُردیه . نَکُنه ما رَ خو بَبَرَ ، پُلَ دی اَوَ .
همین کمتران از اون گتتران که با قین. یاد شانَ . اون چو پُل هر سال
همین اول بُهار چه مصیبت و بد بختی داشت و مَردُم با چه گر فتاری
اونَ سر پا می داشتُن .
گورانی پُلی سَر ، از اون قدیم . خیلیانیبَ خاطره یَ . هر کی که ادعاش
می بو . بایستی مثل او نایی که همون قدیمان دبین و حرف کم میزین
اما هر کجه دبین و هر کاره بین خوب عمل می کُردُن . گورانی خجیر آدمان
اسمشان با همین پُل و لوله کشی و ، منبع او و جاده یو دیه چی بُگوم
قبرسان و هر جا که آبادی دبا شه همراه هسه .
نیَلیم ، این یادگاریان با توَ مُنه گری ، از بین بَشوه . هیش کی نمی تانه
بَگوه سیل دیه نمی یایه . اما میشا از الان فکر کُرد که هر سیلی دی
اگه بیایه.
به امید خدا مای پُل مردانه وا میسه و مای دُل دی خُشحال .ان شاء الله
حسی قشنگ دارم و حسم نمی کنی .
با اینهمه ز عا شقیم کم نمی کنی .
این زخم کهنه وا شود اما چه فایده .
جهدی برای دکتر و مر حم نمی کنی .
این قصه با غزای تو روزی عزا شود .
آن روز هم تو نو حه و ماتم نمی کنی .
غمناک می شوم که تو می دانی و ولی .
اندیشه ای برای من و غم نمی کنی .
می بینیم در آتش حسرت چه می کشم .
از دور یک اشاره به شبنم نمی کنی .
حسی قشنگ دارم و حسم نمی کنی .
با اینهمه ز عا شقیم کم نمی کنی .
این زخم کهنه وا شود اما چه فایده .
جهدی برای دکتر و مر حم نمی کنی .
این قصه با غزای تو روزی عزا شود .
آن روز هم تو نو حه و ماتم نمی کنی .
غمناک می شوم که تو می دانی و ولی .
اندیشه ای برای من و غم نمی کنی .
می بینیم در آتش حسرت چه می کشم .
از دور یک اشاره به شبنم نمی کنی .
گربه ها
برای آدم ها ی گرسنه سهمی می گذارند
در سطل آشغال .
اما
آدم های آشغال
گربه ها را می زنند ، با سنگ
و
آدم ها را با تفنگ .
بعضی ها با شسته شدن زیبا تر میشوند .
بعضی دیگر زشت تر .
مهم اینست
که ما در گو هر جانمان چه چیزی را پنهان کرده باشیم .
آب
آدم ها را عوض نمی کند .