شیشه لیوان

شیشه ی  لیوان   ما   را   آرزو هامان   شکست

مرغ  تردید  از  حصار  تنگ  زندانبان  ، جست

ساختیم   ،  اما   دروغین   بود ،   کاخ   آرزو

نیست هامان  را  گمان  کردیم ،  چیزی  بود  و   هست 

باغی   از   نقاشی   ذهنی  کشیدیم  ، بار  ها

می  درید   آهوی   زیبا   را  ،  پریشان   گرگ   مست

چون   به   زندان   خود   افتادیم  ، در  ها  بسته  شد

  کینه ها  و   دشمنی  ،  پیوند  ما  را   می گسست

پیله   در   خود  می   تنیدیم   و   به  هم   می  بافتیم

پرده   های   ذهنمان  ،  اندیشه  را  بر   نور   بست

زیر باران

زیر  باران و  من  و  گریه   و  گریان   شدنت

زیر  ابرای  خنک  گشته   ی   باران    شدنت

داشتم حال خوشی ، دست به زلفت، همه حال

زیر   دستان   من  و  لحظه  ی   پنهان   شدنت

درد  بود  و   تو  و  آغوش  و  من   آن  همه  بوس

زنده   می شد   تنم   از  دیدن   و   درمان   شدنت

مهربانی  و   تو   و   مهر   سر  آغاز   همید

هست   زیباتر  از آن، شیوه ی خندان شدنت

کم  کم  ،  آهسته   بتابم ، که نسوزد   دل من

طاقتی   نیست   مرا   و  قت   نمایان   شدنت

آه  ،  نَبوَد  به   تصور  که   مرا   بی   تو   دمی

چه   رسد   دیدن   یک   لحظه  ز   پایان  شدنت

به   مسلمان   شدنم   شک  نکند  کافر   تو 

داند   از   معجزه   و  باور   و   ایمان   شدنت

کشتی علایق

چندی  ندانمی  که  به  قایق نشسته ایم

در  انتظار   کشف   حقایق  نشسته ایم

ما  بی  خبر ز موج ، چه  آرام و  بی هنر

در  کشتی   مهیب   علایق   نشسته  ایم

در  تنگنای  گم  شدن   از  کوی  و  کوچه  ها

چشمی  گشوده بر رموز و رقایق نشسته ایم

هر  جا  ترنمی   و   نسیمی ز سر خوشیست

زنجیر  وار  چو  کودک  شایق   نشسته ایم

آنان  که   رفته   اند  کسی  بر  نگشته  باز

ما  هم نشین   راز   شقایق   نشسته   ایم 

ما  را  که   داده ایم  ز  کف  سال   و  ماه   را

دلخوش  به  لحظه  ها و   دقایق  نشسته ایم

صبح بخیر

                         صبح  بخیر

یک  صبح  دوباره  بی  خبر  می آیی

با  صبح  بخیر ، پشت  در  می  آیی

و قتی   که  شکوفه  ها  خبر  دار  شوند

شیرین  عسل  و  شکر شکر  می  آیی

صبحانه  که  نان  تازه  داریم  و  پنیر

با  سینی  و  چای  تازه تر  می آیی

وقتی  همه  خوابند  و  هوا  هم  خنک  است

هنگام  اذان  ،  وقت  سحر  می آیی

آبی  بزنیم   و   رُفت  و  رُوبی  بکنیم

فردا   بسلامت   از  سفر  می آیی

دیشب   چه   شب   ستاره  بارانی   بود

گفتم  نکند   ،   ز  مَه ، به  در  می آیی

ما  عاشق   صبح  بخیر  ،  لب  های  توایم

از  دور  چه    زیبا   به   نظر   می  آیی

دیگر  هوس  خواب  ، حرام  است  ،  حرام

یک   جمله   به  ما   بگو  ،  اگر   می  آیی !

حرفی نیست

                      

باز  مهتاب   اگر  سر  نکشد  ،  حرفی  نیست

کفتر جَلد   اگر  پر  نکشد  ،  حرفی  نیست

تو   فقط    با  دو  سه  سوت دَدَری ، جَلد  بیا

خلوت کوچه  به  آخر  نکشد ، حرفی  نیست