شیشه لیوان

شیشه ی  لیوان   ما   را   آرزو هامان   شکست

مرغ  تردید  از  حصار  تنگ  زندانبان  ، جست

ساختیم   ،  اما   دروغین   بود ،   کاخ   آرزو

نیست هامان  را  گمان  کردیم ،  چیزی  بود  و   هست 

باغی   از   نقاشی   ذهنی  کشیدیم  ، بار  ها

می  درید   آهوی   زیبا   را  ،  پریشان   گرگ   مست

چون   به   زندان   خود   افتادیم  ، در  ها  بسته  شد

  کینه ها  و   دشمنی  ،  پیوند  ما  را   می گسست

پیله   در   خود  می   تنیدیم   و   به  هم   می  بافتیم

پرده   های   ذهنمان  ،  اندیشه  را  بر   نور   بست