گورانیم

نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .

گورانیم

نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .

هوای آلوده


شهر ، آلوده  و  میلاد  پریشان  دارد

قفس  شهر، چه  آزادی  پنهان  دارد


پشت  هر  پنجره  احساس  سیاهی  پیداست

کوچه  ی  غمزده  فریاد  فراوان  دارد


حال  این  شهر  ز  پرواز  کبوتر  پیداست

بق بقوی  دگری ،  کز نفس  و  جان  دارد


اهل  تحقیق  و  تفحص  به  سوال  دگران

پاسخی  بی  اثر  و  بهت  هراسان  دارد


کودک  و  پیر، نفسگیر همین تدبیراست

زین  معمای  غلط  ،  سینه  ی  نالان  دارد


حال  گنجشک  مهاجر  به  سرو  سامان  نیست

به  هوای  ده شان  ،  دیده  ی  گریان  دارد


دیدم  امروز که  در  پارک  ژوراسیک  ، پاندا

به  تنش  پیرهنی  ،  تیره  و  ارزان   دارد


مهر، رفته  است  ز شهرمن  و  پائیز  قشنگ

نفسی  تنگ   ،  به  هنگامه  ی  آبان  دارد


می  وزد  باد   در  آینده  به  هر  تقدیری

نگه  شهر  ،  به  آینده  اش ، ا یمان  دارد


می میرم


باور دارم  ،  به  خاطرت  ،  میمیرم

بی  بوی  و  نماز   و  چادرت  ، میمیرم


روزی  که  مسیح  آرزویم  تو  شوی

با  معجزه  ها  و  باورت  ،  میمیرم


آندم  که  به جرعه  ای  شوم  مهمانت

با  بوسه  به  جام  و  ساغرت  ،  میمیرم


وقتی  غزل  تو  مطلعش  من  باشم

با  دست  خیال  شاعرت  ، میمیرم


آغوش  تو  و  خیال  مردن  با  من 

گفتم  که  به  جان  مادرت ، میمیرم!

ای دوست


هیچکس  اینجا  به  قدر  حضرتت ،  ای  دوست ،  نیست


هسته ای  در  این  جهان  و  مابقی ،  جز  پوست  نیست

بود


باد  ،  باران  ،  آب  ،  دریا  ،  بود

کوه  ،  جنگل  ، بنفشه ، صحرا ، بود


صبح ، خورشید  زر  فشان  ،  خندان

سمت  مشرق   دوباره  ،  پیدا  بود


سرو  دستش  به  آسمان  می  رفت

دره  ،  بی  تاب   رود   زیبا   بود


آسمان  ،  شب  ،  ستاره  ،  ماه  قشنگ

از  دل  برکه  ای  ،  هویدا   بود


در  کتاب  گذشته  ها  و  هنوز

پدر   خانه   در   تقّلا  بود


مادر  اما   لباس   می آویخت

بر  طنابی   که   بسته   بر  پا  بود


نیمرو   هم   ،  غذای   خوبی  بود

وعده  ای  شام   سفره  ی   ما  بود


خوب  یادم  می  آید  آن  روز  ا

دو  ،  دو  تا  ،  کاملا"  ،  چهار  تا  بود


علم  الاشیا ء   و   علم  الا نسانی

عامدانه  ،  ز  هم    مجزا  بود


درس  تعلیم  دینی  و  اخلاق

هدفش  وحدتی  به   بالا  بود


خانه   اما   به   موج   سختی   ها

به  زلالی  شبیه   دریا   بود


خانه  ها   داشت  ،  چفت  و  دروازه

رو  به  مهمان  و  دوستان  وا  بود


حرف  ها  ،  قول  ها  ،  ارادت  ها

بی  ریا   مثل   رنگ  گل  ها  بود


من  دلم  تنگ  می  شود  گاهی

جایِ  داریم  ،  نوشته  ،  اینها بود!


یا که  مسئول  مستقیم  هدف

بی  جواب  از  چنین ،  چراها  بود


همه  مسئول  آب  دریا  ئیم

یا  هوایی   که   بس  مصفا  بود


زندگی  پاسخی  به  امروز   است

نه   سوالی   که   خود   معما  بود


کاش  بودند  و  هست  و  خواهد  بود

همگی  ،  عاشقانه    یکجا    بود !


کاش  ،   مفهوم    درک    آدم  ها 

از   جهان    تابعی    ز  معنا  بود


دل  اهل  سیاست   و  دنیا

جای  یک  آه   و   یک   خدایا   بود



ارتفاع     نگاه     آدم  ها 

به  بلندای   عشق ، والا  بود

طینم


اگر  یک  دم به بالینم  درآیی

گمان دارم که بر دینم درآیی


به عشقت ، آبرو را آب دادم 

که چون زیتونی از طینم درآیی