ناز تو

در  سکوتم  ،  چه قدر  لذت  آواز  تو   هست

زیر   و   بم   های  تو   و  ،  زمزمه  ی   ساز   تو  هست

تا   تو   هستی   به   دلم   کوچه  ی   بن  بستی   نیست

شهر  در  نوبت   دیدار  پر  از  ناز   تو  هست

بال  بگشای   بر   این   قله  ی   پیر   پدری

که  مرا  دیر  زمانیست  که  پرواز  تو  هست

چه  کنم  رخوت   ایام   مرا   داده   سکوت

شاد  بختی   ،   که  تو  و  عشوه  و   طناز تو  هست

نیست   ایام   غمی  ،  گرچه   که  آیند  و   روند.

سر  خوشم  آخر  هر  فصل  ،  سر  آغاز   تو   هست

مونالیزا

هرشب

چندی بگو

           چندی  بگو

چندی  بگو  ،  چندی  بگو  ،  تا  استخوانم  بشکند

نا گفتنی  ها  ،  گفتنی  ،  تا  پود  جانم  بشکند

این  مُلک  بی  حاصل  ببین  ،  سر  شار  از  خار م  کند

شخمی  بزن  ،  چیزی  بکار  ،  تا  سازمانم  بشکند

تفتیده  در  چنگال  من  ،  آن  سیب  رنگین  فام  روی

از نو  بچین  سیبی  دگر  ،  تا  آرمانم  بشکند

خورشید  جانان  در  خطر  ،  مهتاب  سانان  بی  اثر

بشکن  بت  سیاره  را  ،  تا  آسمانم   بشکند

زین  کفرهای  نو  شده  ،  زان  جنگ  های  هو  شده

بر کش  تبر  بر  کعبه  ام  ،  لات  از  نهانم   بشکند

زنگی  منم  ،  رنگی  منم  ،  مست  از  هر  آهنگی  منم

با  ذوالفقاری   حمله  کن  ،  تیر  و  کمانم   بشکند

با  پرچم  تو  حید  اگر  ،  اینگونه  آدم   می  کشند

طیرا"  ابابیلی  فرست   ،  تا   این   جهانم   بشکند

یاد آن شب

دلم  می خواهد  آوازی  بخوانم  ، 

یاد  آن   شب   ،  یاد  آن  شب  ها

نُتی   پایین   با   سازی   بخوانم  ، 

یاد  آن  شب  ،  یاد  آن  شب  ها

در  آمد   ،   شور   ،  

قدری    اصفهان   و    گوشه  ی   شیدا 

تو   را   با  عشوه   و  نازی    بخوانم   ، 

یاد  آن  شب ،  یاد  آن  شب  ها

گهی  قانون  بر  گیرم  ، 

گهی  بربط  در  آغوشم

تو   را   با  رقص  و  طنازی   بخوانم   ، 

یاد  آن  شب  ،  یاد  آن  شب  ها

تو  آ ن  تصنیف  زیبایی 

که  بر  سازم  چو  بنشینی

شود  با  هر  سر آغازی  بخوانم  ، 

یاد  آن  شب  ،  یاد  آن  شب ها

شبی  لبنان  شوم  ، 

یا  فاتح  مصرت  نمی  دانم

تو  را   با  شیوه ی  تازی  بخوانم  ، 

یاد آن  شب  ،  یاد  آن  شب  ها