بیا

                          قهر

آمدن ، واژه  ی  زیبا و  قشنگیست ، بیا

جنگل عشق  ، خریدار  پلنگیست  ،  بیا

دل  ما  منتظر  سادگی آن  دهه  هاست

دیگر  این  شهر  هواخواه  دو  رنگیست  ،  بیا

یاد  آن  عصر  دل  انگیز  تعامل  خوش باد

پیش  بینی  سیاسی  همه  جنگیست  ،  بیا

کوچه  ی  کودکی  و  تیر  و  کمان  ،  سیمانیست

برج های  گنه  آذین  تفنگیست  ،  بیا

آشتی  ،  آش  ندارد  ،  ده  دلتنگی  ما

رشته  ی  دلشدگان  ، رشته  فرنگیست  ،  بیا

مثل  ماهی  شده  ام  باز  ،  به  تُنگی  محبوس

دل  دریا زده  محتاج  نهنگیست  ،  بیا

ادبیات  ،  هنر  ،  عشق  ،  تساهل  شده  است

شاه  بیت  همه  در  فهم  زرنگیست  ،  بیا

تو  فقط   شعر  مرا ، مثل  خودم  می  فهمی

قهر  کردن  به  خدا  ،  کوچه  ی  تنگیست  ،  بیا

حال خوب

آه  امشب   حال  خوبی  دارم  ،  اما  یار   نیست

شب  بلند  و  شعر   ناب   و  زخمه  ی  گیتار نیست

حال  تنهایم  عجب  حالیست  ،  شهر  آشوب  گون

آنکه  باید   باشد   امشب   محرم  اسرار   نیست

میفروشی  می  کند  چشمت  ،  حبیب  ،  از  آسمان

تا  سحر  شاید  بیایی  ،  گر  چه  هیچ  اجبار   نیست

دوش  از  آشفتگی  نزد  طبیبان  یک  به  یک

هر  چه  پرسیدم  کسی  مانند  من   بیمار   نیست

خسته  اما   ،  کوچه  کوچه  هر  چه   گشتم  خانه  بود 

حیف  در  اندازه  ی   من  وسعت  یک  غار   نیست

نان  هست   و  آب  هست   و  زندگی  ،  تکرار  هست

اندکی  احساس  عاشق   بودن   افکار   نیست

گندمی  خوردیم  و  هر  شب  یاد   گندم  می   کنیم

شاید    امشب  فرصت   دیدار    گندمزار   نیست

لذتی   دارد  فراقت  ،  قابل  تو   صیف   نیست

هر  چه  باشد  ،  هست  اما  ،  حاصلش  آزار   نیست

کوچ

    گفتی که ، خانه ات ، قفسی ، رنگ آجریست.

                         یا لانه ای  که آخر ،  بن بست ، آخریست .

                                          وقتی قرار شد که دو تایی سفر کنیم.

                                                       فرقی نمی کند ، قفس و لانه ، هست ، نیست!

سیزده بدر

سیزده بدر

***

گره  ای  نیست  ،  اگر  سیزده ای  باشد  و  تو

سبزه ای  باشد و عشقی و دهی  باشد  و  تو

غصه  ها   را  بدریم  ،  خانه   به  صحرا   ببریم

قصه  ها   گویم  اگر  پای   و  رهی  باشد و تو

بدر   آیند   ،    همه   اهل    دلان  ،  فروردین

آسمان  گریه  کند ، کوه  و  مهی  باشد  و  تو

دل  ببندیم    و   طنابی  و  تب   و   تاب  ،  اگر 

دست  های من و  موی  سیهی  باشد  و  تو

سیزده    فصل    بهانه  ،  عید    نوروز  و  بهار 

پای    آوازی  و   شعری ز  ،رهی، باشد و  تو

روز ها

وای از  این  تکرار  روز  و  روزگار

زنده  باد  و  مرگ  های  بی  شمار

روز  ها  با  نام  ها  در  هم  شده

روز  های  شاد  و  روز  غم  شده

کف زدیم  آن  روز  ها  ،  بی قاعده

کف  زدیم  این  روز ها  ، بی  فایده

کار  ما  شد  کف زدن  با  روز ها

می  گذشت  از  عمرمان  ، نوروز ها

برزخی  از  روز  ها  آمد  پدید

حق  و  باطل  ز  آن  میان  شد  نا  پدید

روز  هایی  مثل  یک  تاریخ  بود

روی  دیوار  حقیقت  میخ  بود

خط  خون  بود  و  شهادت  های  ناب

مرگ  در  حلقوم  مردم  چون  شراب

بعد ها  ، آن  روز  ها  هم  ، حیف  شد

نزد  تاریخ  و  گذشته  ،  طیف شد

دیگران  ماندند  و  رفتند  ،  دیگر  ،  آن

همرهانِ  بی  نشانِ  کاروان

نامشان  اما کتاب  قصه  شد

درد شان  تنها  شعار  و  غصه شد

روز های  نو تر  آمد  روی  کار

روز های لفت  و  لیس  بی شمار

نام   بود   و    نان بود   و  آب بود

از  قضا  ،  داروغه  هم  در  خواب  بود

هر  که  با  نامی  ،  خلاصه  یار  بود

کمترینش  ،  بنده ی بیکار  بود

هفته ی  عنوان  و  ماه  و  این  و  آن

رو  ،  بخوان  تقویم  ها  را  با  نشان

روی  هم    افتاد   اسماء   وزین

روز  جشن  آمد  به  دیدار  غمین

زین  میان ، روز  خدا ، تنها ، نبود!

من  ، فراوان  بود ،  اما  ما  ، نبود

باز  اما  روز ها  ،  کف می  زنیم

بیخودی  بر  تار  و  بر دف  می  زنیم

روز  های مرگ  ، هورا  می  کشیم

هر  چه آمد  پیش  ،  بالا  می کشیم

روز  فردوسی  عرب  تر  می شویم

روز  سعدی  بی  ادب تر  می شویم

بیخودی مرد  سیاست  می  شویم

شاعر  شعر  خباثت  می  شویم

از  در  و  دیوار  بالا  می  رویم

با  زبانی بد ، به  دعوا  می رویم

پای  هر  کاری ،  قانون  می شویم

پای  هر  یاری ، مجنون  می شویم

با  تعصب  عقل  را  سر  می  بر یم

هر  حرامی  تا  به  آخر،  می خوریم

با  نمی  باران  ، جیحون  می شویم

بر تن  هر  لیف  ،  صابون می شویم

اسم  این  روزا  ،  که  روز همرهیست

شایدم  با  نام  دیگر  ، گمرهیست

وای  اگر  این  روز  ها  باشد ،  بسی

ناکسی  را  نیست  ،  رحمی  بر  کسی

ما  نمی  خواهیم  ،  روزی  از  شما

همرهی ،  اندوه  و  سوزی  از  شما

نوش  تان باد  ، روزها  ،  اموالتان

خانه  تان  آباد  و  خوش  ، احوالتان

ما  فقط  یک  روز  می خواهیم  و بس

اسم  او  را  می  گذاریمش ،  قفس

خواهشی  داریم  ما  را  ول  کنید

روز  ها  را  با  همین  کامل   کنید

لااقل  یک  روز  باشد  نام   ما

مرغ  آزادی  نشیند  ،  بام  ما

آرزوی  ما  فقط  ،  آبا دیست

نام  روز  ما  فقط ،  آزادیست .