شیدایی

نیش  و  نوش  است  جهان  گل  و  زنبور  عسل

شهد   شیرین  عسل  حاصل  شیدایی  هاست

کوک

عقربه  های  ساعتم  خوابیده  اند .

دیوار  ها

همه  دیوارهای   دلتنگیست .

کسی  دیگر

تماشا  هم  نمی  کندم .

مرا

به  سرزمین  بیداریت  بیاور .

شاید

کوک  شوم .

به دست

به 

دست  آوردنی  ،  می  شد .

دل  ما   را  بدست  آری .

که 

غیر  از   آن  مخواه   از  من

که  از  دست  تو 

خواهم  شد .

تبریزی دار

قد و  بالا ته  بنازم  ،  که  مناری  جوره

بغل   هامیشو وَ  هر  صب  ،  خجیر  نوره

خانه  می  دوش  کشی ، اسمته  تبریزی  دار

هر  که    نی  نه    تو  قشنگی  ،  گمانم  کورهَ

می ترسی

                           می  ترسی

ترک  این  مزرعه  باید.

نکند  می  ترسی؟

بیش  از  این   صبر  نشاید.

نکند  می ترسی؟

گوسفندان  همه  ، پاییز  شبیهی  دارند

عید  قربان  که  بیاید.

نکند  می  ترسی؟

مثل  رمان  که  به  آخر  برسی  می فهمی

زندگی  دیر  نپاید.

نکند  می  ترسی؟

به  همین  سادگی  ،  اما  بپذیریم  که  هست

نفسی  رفت  و  نیاید.

نکند  می  ترسی؟

گرد  بادیست  که  هنگام  وزیدن  با  خود

می  برد  آنچه  نباید.

نکند  می  ترسی؟

خاطرت  هست  که  گفتم  به  صبوری ، لیلا

عشق  را  حوصله  باید.

نکند  می ترسی؟