در سوگ منا

در سوگ منا

ومن یخرج زبیت و خانه ی دل.

و منهم   آمنین  و هاجر از  گل .

کبو تر های عا شق پر کشیدند .

که دیده اینچنین ، مجنون عاقل .

من و شمع

ای شمع راز من و تو ، دو تا یکیست .

این بیصدا ز جدایی ، صدای کیست .

جانت در آتش است و صدایی نمی زنی .

اشکی که می چکد زنگاهت برای چیست .

رازی که در درون تو فریاد می زند .

گو ید برای زندگی از جان توان گریست .

بر گرد شمع ما همه شادند و شاهدند .

ساغر شکسته گردد  و ساقی خراب زیست .

ما لو طیان به شمع جمال تو زنده ایم .

ما را در این معا مله اصلا " قرار نیست .

بی رحم

آن سبزه زار را که چیدند بهار بود .

آن ساقه های نرم ، نحیف و نزار بود .

وقتی که دست های غضب ، چنگ می زدند .

فریاد غنچه های جوان بی شمار بود .

صدا بزن

یکبار هم به خستگی من صدا بزن .

پهلو شکسته را به نیش و لب و دست و پا بزن .

وقتی جدا شدیم ، نگاهم جدا نشد .

یک تیر دیگری به نگاهم جدا بزن .

دنیای عا طفه ها زنگ خورده است .

رفتی سراغ کو چه ما زنگ را بزن .

از سیل ، جز به خرابی گمان مدار .

چون غرق می شوی منشین ، دست و پا بزن .

دارم دلی که رنگ ندارد ، درنگ کن .

هر جا که زخم تو خورده ، دوا بزن .

آفتاب عشق

لبریز عشق می شوم از آفتاب تو .

یک پنجره که رو به جنوب تو وا کنم .

با ذره ذره های خودم رقص می کنم .

تا در شعاع عشق تو خود را فدا کنم .

دیدم به سیب من هوس بو سه کرده ای .

دستان لطف را بگشا ، تا رها کنم .

پاییز دور کر سی تو پر سه می زنم .

با آش شلغمی که تو پختی ، چه ها کنم .