گورانیم
نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .گورانیم
نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .دلم گرفته
دلم گرفته از این خانه های بی ایوان .
از این اتاقک بی روح و بی سر و سامان .
دلم گرفته از این بو فه های بی احساس .
کجا شدند ، دو لاب و رف و گل و گلدان ؟
دلت گرفته به من هم بگو ، دو تا ما هی .
چرا ز حو ض قدیمی ما شده پنهان .
دلت هوای چه دارد ؟ اتاق بالایی .
کنار بغض کبو تر ، نشسته ای گریان .
از این اتاق که هستم ، ستاره پیدا نیست .
کنار پنجره ، دیگر ، نمی چکد ، باران .
حیاط خانه ی ما ، سنگ ، فرش ندارد .
کسی شکسته سری را ، نمی کند درمان .
دلم گرفته ، برای ، شنیدن گلها .
در انتهای نماز و نیایش یزدان .
دلم گرفته ، دلت با دلم نمی سازد .
بگو که درد دلم را که می کند درمان ؟
بهار من همه جا مانده در گذشته ی تو .
تو مانده ای ز گذشته ، بهار بی پایان .
بوی بهار
باز آغوش گل از گلشن ما باز شده .
به گمانم که بهاری دگر آغاز شده .
اینهمه سلسله جنبان که ز گلشن پیداست .
با سر زلف بهارین تو دمساز شده .
سبزه آذین شده در پای بنفشه دیشب .
همه گفتند که قفل دهنت باز شده .
هر کسی پیله ز تن می درد از بوی بهار .
چند روز یست که پروانه خبر ساز شده .
مرغ باغ ملکوت تو چه فهمیده ؟ چنین .
در میان قفسش با تو هم آواز شده .
آداب
گاهی باید بایستی ، تا دیگران بنشینند .
گاهی باید بر خیزی ، تا دیگران بنشینند .
گاهی باید بنشینی ، تا دیگران بنشینند .
گاهی باید بـــــروی ، تا دیگران بنشینند .
این یعنی که نشست و برخاست با دیگران ، آدابی دارد .
گاهی باید بگویی ، تا دیگران بگو یند .
گاهی باید بگو یی ، تا دیگران نگو یند .
گاهی باید نگو یی ، تا دیگران بگو یند .
گاهی باید نگو یی ، تا دیگران نگو یند .
و این یعنی که گفت و گو با دیگران هم آدابی دارد .
گاهی باید بر خیزی ، تا دیگران بر خیزند .
گاهی باید بگـو یی ، تا دیگران بر خیزند .
گاهی باید بیـــایی ، تا دیگران بر خیزند .
گاهی بایــد بمیری ، تا دیگران بر خیزند .
و این یعنی که رستاخیز دیگران هم آدابی دارد .
و...
بهار انتظار
آه اینجا همه هستند ، ولی جای تو خالیست . چـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا ؟
جمله ی نا قص من باز سوالیست . چـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا ؟
در بهاری که گل و سبزه در آغو ش همــــــــــــــــــــــــــــــــــــند .
یار ما دور از این دور و حوالیست . چــــــــــــــــــرا ؟
بهاریه
بیا با هم پا بذاریم تو خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــونه .
بهار داره میاد با صد نشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــونه .
بهار داره میاد که گل بکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاره .
گلدونا رو دور حیاط بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــذاره .
حوض حیاط و پر ماهی کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــنه .
دلها رو خالی از سیاهی کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــنه .
بهار میاد پنجره رو واکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــنه .
ستاره های منو پیدا کـــــــــــــــــــــــــــــــــــنه .
آهای آهای همسایه ی خیــــــــــــــــــالی .
کنج اتاق نشستی ، روی قــــــــالی .
تو هم بیا پنجره ها رو واکــن .
خودت رو از چار دیواری رها کـن .
بیا با همدیگه طناب ببا فـــــــــــــــــــــیم .
پلی برای هم رو آب ببا فـــــــــــــــــــــــــــــیم .
بیا با نقاشی من شروع کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــن .
من آسمون میشم تو هم طلوع کــــــــــــــــــــــــــــــــــــن .
خورشید و گو شه ی درختا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــذار .
پای درختا رو یه دریا بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــذار .
یه کوه بکش تا بره آسمو نــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــها .
آرش و پیدا کنه تو کمو نــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــها .
شُر شُر آب و روی سنگها بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکش .
باقی رنگها رو یه صحرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکش .
ابر و رو ابرو های حاجی فـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیروز .
یه جور بکش پاک نشه تا دو ســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه روز .
بهار ما تازه جونه کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرده .
خونه رو پر ز عطر پونه کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرده .
پای درخت و وا کنیم راه بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــره .
آسمو نو باد بزنیم ماه بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــره .
بهار ما مثل بهار گل هاســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت .
فهمید نش برای اهل دل هاســـــــــــــــــــــــــــــــت .