دلم گرفته

دلم گرفته از این خانه های بی ایوان .

از این اتاقک بی روح و بی سر و سامان .

دلم گرفته از این بو فه های بی احساس .

کجا شدند ، دو لاب و رف و گل و گلدان ؟

دلت گرفته به من هم بگو ، دو تا ما هی .

چرا  ز حو ض قدیمی ما شده پنهان .

دلت هوای چه دارد ؟  اتاق بالایی .

کنار بغض کبو تر ، نشسته ای گریان .

از این اتاق که هستم ، ستاره پیدا نیست .

کنار پنجره ، دیگر ، نمی چکد ، باران .

حیاط خانه ی ما ، سنگ  ،  فرش ندارد .

کسی شکسته سری را ، نمی کند درمان .

دلم گرفته ، برای ، شنیدن گلها .

در انتهای نماز و نیایش یزدان .

دلم گرفته ، دلت با دلم نمی سازد .

بگو که درد دلم را که می کند درمان ؟

بهار من همه جا مانده در گذشته ی تو .

تو مانده ای ز گذشته ، بهار بی پایان .