مشق آدم

تار  و  پود  عشق  می  بافی  ،  بگو

مشق  آدم  می  کنی  بی  گفت  و  گو

خاور دنیا

هنوز  خاور د نیا  گلوله  ها  گرم  است 

و  کودک  بشر  اما  هنوز  سر  گرم  است

حریق ،  از  بن  دندانِ  درد ،  می  ریزد

گدازه  از  دو  لب  جنگ  سرد  می  ریزد

ز مین  شرق  ز  خونابه  رنگ  می  گیرد

هوای  غرب  بهانه  ز  جنگ  می  گیرد

به زلف نفت گره خورده  عشق ، ناله  نکن

شراب  ننگ  حرام  است  ،  در  پیاله  نکن

بمان ، که مرگ ، جلیقه به تن  هراسان است

حماقت  بشری  ،  پا  به  پای  ایمان  است

بمان  که  بوی  عجیبی است ، پارسی  بودن

و  ننگ مثل  قراری  است ،  دارسی  بودن

وطن بهانه ی  کافیست ، سبز و سرخ و سفید

سه  رنگ  واژه  ی  زیبا  ،  به  پرچم  امید

بمان ،  همیشه  و طن ، سرفراز و خوش  آیین

به  زیر  چتر  سلامت  و  آیه  های  امین

نشد

هر  چه  بر  غصه ، سنگلاخ زدیم ،نشد

بر تن  مرده  ،  میخ و شاخ  زدیم  ، نشد

دست  ها  بسته   بود  و  می  بردند

هر  چه  فریاد  و  آه   زدیم  ،  نشد

عطش

روئیده  ام   به  سرزمین  عطش  ،  دردم  آب  نیست

مستم  ،  ولی  جرعه  ی  عشقم  ،  شراب  نیست

می  خوانمت  تو  را  ،  نه  بدان  گفتِ  دیگران

آن  سان  که  در  حصار  قلم  یا  کتاب  نیست

آرزویم کن

آرزویم  کن 

بهشتت  می  شوم  روی  زمین.

سیب  یا  گندم 

چه  فرقی  می  کند  با  من ، بگو .