فاطمه(س)

کسی نگفت چه گفتی  ، کسی نگفت که ای؟ 

خلاصه شد  همه ی  عمر  ، گریه  بر ،  گنهی.

به شان  روی  تو  کافیست  سوره ی  کوثر. 

و  مادر حسنین  ،  زهره ای  و  فاطمه ای

تو بر میگردی

من

به  این  رفتن  ناگاه تو

عادت  دارم

مثل  پروانه ی  هر فصل.

پیله ی  ذهن  مرا  می فهمی

تو

به تکرار  زمستان  دلم

در  کوچی.

من

به  سر شاخه  ی  توت  دلم

ایمان  دارم

که 

تو  بر میگردی !

فقر

کدام  سفره  تهی  از  محبت  نان  است؟

کدام  خانه  در  آغوش  غم  پریشان  است؟

کدام  سر  به  گریبان  ،  به  دام  تنهاییست؟

کدام  زخم ،  سرابش  پزشک و  درمان  است؟

همین روزا

پناهی

جای آرامی

تو  را 

در  انتظارم  من

و  اکنون 

می رسی  ،  شاید

و من  خوشحال  ،  خوشحالم

که  در  پای

بهارین  شاخه  هایت

لانه  می  سازم

همین  روزان

در همین حوالی

در  همین  حوالی  زندگی  بمان

ما که

آرزوی  دیگری داشتیم

امروز 

در  آرزوی  توایم !