محرم الحرام

دلم  محرم  و  اما  ز  نو  شدن  خبری  نیست

عجب  که  ماه  نهان  و به  آسمان سفری  نیست!

گذشته  سال  قدیم  و  رمیده  ماه  بلند

به  آسمان  گذشته  ،  ستاره  و  قمری  نیست

کسی  که  مانده  به  تاریخ  ،  کسی  که  دیروز  است

برای  کوچه  ی  بن  بست  ،  چاره  و  گذری  نیست

زمان ،  قطار  عجیبیست  ،  وعده  گاه  ندارد

ز  ایستگاه  محرم  ،  خیال  همسفری  نیست

ز  خط  خون  به  اشاره  ، رسیده  ام  به  زمینی

که  غیر  عشق  نشان  از  محرم  و  صفری  نیست

نشسته ام   به  زمینی  که  آسمان  شده  روزی

ز  ناله  های  دروغین  ،  ز  مرگ  هم  خبری   نیست

یکی  صدا  زده  ما  را ،  ز  قتلگاه  جدایی

از  این  حماسه  که  دیدم ، ز تعزیه  هنری  نیست

دلم  گرفته  کجایی  ؟  نماز  ظهر  عبادت

خیال  گریه  ندارم  ،  که  گریه هم  سپری   نیست

به  راه رفته  ات  اما  ،  هزار  بیش  گذشته

به  راه  و  رسم  تو  اما  ،  هوای  رهگذری  نیست

درخت  استحاله  قطور  و  محیط  ذهن  بسیط

به  دست  شیخ  قبیله  ،  حواله  ی  تبری  نیست

به  ذهن  اصغر  ما  هم  ،  نمی  رسد  نم  آبی

عموی عقل  کجا  شد  ؟ اشارت  از  پدری   نیست

ز  ارث  آدم  و  حوا  ،  رسیده  ای  به  خیالم

مگر  نشانه  ی  نسلی ، شود  که  در پسری  نیست!

هنوز  بعد  تو  اما  ،  یزید  کاخ  نشین  است

عقاب  حسرت  ما  را  ،  خیال  بال   و  پری  نیست

مگر  که  روی  نماید  ،  طلوع  شمس  هدایت

وگرنه  شام  سیه   را  ،  به  صبحگاه  دری  نیست