می خواهم تو را

چتر بی بارانم  و رگبار می خواهم تو را

سقف زندان منی ، آوار می خواهم تو را

در پی آرامشی تا هستی و هستم نباش

من خود آرامشم ، آزار می خواهم تو را

جذبه ی تکرار در دیدار ، درک عاشقی ست

عشق من ، تکرار در تکرار می خواهم تو را

زیستن با تو ، طریق آخر آسودگیست

فال من ، من حافظ اسرار می خواهم تو را

من زبان بی زبانی را نمی دانم ، ولی

با زبان خواهش و اصرار می خواهم تو را

گم شدی در خواب ، تا بیدار پیدایم کنی

من که در آئینه دیدار می خواهم تو را

عشق سرمشق است ، اما خط به خط آموزه ایست

دیر دانستم چرا بسیار می خواهم تو را

استاد محمد علی بهمنی

***********

گفته بودم نه ، ولی این بار می خواهم ، تو را

سال های  خواب من  ، بیدار می خواهم ، تو را

ای که باران از تماشای تو ، گریان می شود

تشنه ام با دیدنت ، رگبار می خواهم  ، تو را

گشته ام ، هر جای آبادی  و آبادی ، نبود 

در خراب آباد خود ، آوار می خواهم ، تو را

می شمردم کهکشانها را ، بگویم ، چند و چون

بیشماران گفتم  و  بسیار می خواهم  ، تو را 

شهر عریانم ، پر از عشق تو و چشم  ، رقیب

در حریم خویش ، چون دیوار می خواهم ، تو را

ای به پاییزی تماشایی کنون در کو هسار

برگ زرینی و با اصرار می خواهم ، تو را

بغض بشکن ، آنچه در آئینه پیدا کرده ام

از بهاران بیش و با تکرار می خواهم ، تو را

نیست پایانی برای دوستی ، حتی به مرگ

تا ابد تا آخرین دیدار ، می خواهم ، تو را

مسلم آهنگری