باشد

دوختی چشم

و

باختم  دل  را

من هنوزم

به فکر آن  روزم

یاد آن آشنای  آغازین.

رفته از یاد تو اگر ، باشد !

من

که یادم نمی رود

دستت.

کودکم را ، به پا صدا می زد.

مهربانی

چه بوی خوبی داشت.

تو

اگر دست شسته ای ، باشد!

من

همانم که باز  دلتنگم.

دل همان کو که گاه دیوانست .

دل همان کو که گاه پروانست .

تو

اگر دل بریده ای ، باشد.

عکس ها را

ورق ، ورق که زدم.

پر تصویرم از تماشایت.

پر احساسم از تمنایت.

من

هنوز عاشق همان عکسم.

تو

اگر پاره کرده ای ، باشد .

عشق بی شرط

دوستی بی شرط.

جمله ها گرم

چشم ها آرام

من

همان کوچه ها هنوز می گردم .

تو

اگر پا کشیده ای ، باشد!

من و تو

حاصل نگاه هم بودیم .

من

به رقص  نگاه رقصیدم .

من

هنوزم به یاد آن نگهم.

تو

اگر  چشم بسته ای ، باشد .

زندگی  مثل  کودک و  بازیست.

مثل

یادم تو را فراموشی.

چه قدر

ساده بود  رابطه ها

چه قدر

خوب بود  ، بودن ها

من

هنوزم  به فکر  سادگیم.

تو

چه پیچیده گشته ای ، باشد!

من

که آزادم  از  هزاران ، یک.

من

که از هر هزار  یک نفرم.

ز  تو

اما دگر نمیدانم.

گر

تو تکثیر گشته ای باشد.

این من

اکنون که یک غزلم.

روی  دیوار ماندن هر روز

روزها

بیت های شعر منند .

تو

که چون نثر گشته ای باشد .

تازه ام

تازه تر از این هم ، هم

مثل

رسم دوباره  روییدن

مثل

تقویم روز فروردین .

تو

اگر  کهنه گشته ای باشد .

عشق

یعنی  بمان و مرحم باش.

من

چنینم پر از تو هم اکنون.

مثل

مرهم به  زخم کهنه ی هم.

تو

اگر زخم تازه ای باشد .

زندگی

چینش تصور هاست .

مثل

اینکه تو مثل من باشی.

یا

که

من

مثل تو ، اگر بشود .

حیف شد

ما شبیه هم بودیم !

حال

بیگانه گشته ای ، باشد .