تو که ای؟

تو که ای ؟  عمر  به  یاد  تو  گذر  خواهد کرد.

لحظه ها  از  سر  کوی  تو  سفر  خواهد  کرد .

خانه  از عشق تو  در ،  رو به کسی بگشاید .

پنجره ،  ناز  قدم  های  تو  را  ، می پاید .

تو  که ای ؟  صبح  پر  از  نور  تو  بر می گردد .

آب  ، با   یاد   تو  بارانی  و  ، تر  می گردد .

هر  بهاری  که  رسد  از  تو  سخن  می  گوید

لاله  با  یاد  تو  ، در  باغ  و  چمن  می  روید .

کودک  از  عشق  تو  با  قهقهه ها  می  خندد .

مادر  از  بوی  تو ،  چادر  به  کمر  می بندد .

زندگی  فلسفه  را  ، با  تو  سر آغاز  کند .

عشق ،  در  لحظه ی  دیدار  تو ، پرواز  کند .

شعر  در  وصف  تو  هر  روز ،  غزل  می خواند.

قصه  ، با  نثر  تو ،  در  گوشه ی  دل  می ماند .

هر کسی  با  تو  نشیند ،  ز  خودش  برخیزد .

از  تو  می  گیرد  و  بر جان  خودش  می ریزد .

آبشار ، از  گذر  چشم  تو ، سر ریز  شود .

هر  بهاری ،  ز  غم  هجر  تو ،  پاییز  شود .

روز  از  حسن  تو  هم  صحبت  خورشید  شود .

شب ، به  هنگام   تماشای  تو ،  مهشید   شود .

بی  سلام  تو  ،  سر آغاز  سخن  جا  ماند .

زندگی ،  منتظر  لحظه ی  فردا  ، ماند .

تو  که ای ؟  داشتنت  مثل  پدر  می  ماند  .

مادر از اسم  تو  دستش  به  کمر می ماند .

هر چه  هستی، تو  بمان ،  بی  تو دلم  می گیرد .

همه ی  بودنم ، از  بی  تو  شدن  ، می میرد .