فارسی دری

دری  ترم  بنویس  و  دری ترم  تو  بخوان

تمام  شهر  نه  تهران  که  بلخ  و  غندوز  است

شروع  قافله  از  کو چه  های  تنگ  هرات

و زنگ  عشق  نه  امروز  ،  بلکه  دیروز  است

خیال  شعر  وطن  در  هوای جیحون است

و  یاد  رودکی  و  میر  ،  کار  هر  روز  است

لباس  دختر  شرقی  ،  مناره  و  کاشی
حیاط  خانه  و  عصرانه ، چای لب سوز  است

ز  تیر  آرش  و  مردی  رستم  و  کاووس

جوانه  های  محبت  ،  به  کام  و  فیروز  است

و این  قبیله  نه  از  بعد  جنگ  در  راه  است

که  فارسی  دری  ، جاده اش ز نوروز  است

امان  که  باد  تمدن  وزیده  بر  تن  شهر

و  روزگار  سلامت ، به  زخم  در سوز  است

افول و  اوج  ملل ،  در  کرانه ی  تاریخ

به  نقد  عقل و اساتید ، درس آموز  است

زبان صلح و مدارا ، گره زدن به خودی

نیاز امت  و  انسان  و  نسل  امروز  است