برفنامه

سلامِ  برف و

صبحی  سرد و

آهی  در  گلو

صبحانه  ای  پهلو

درختان  پیر  و

چشم پنجره  با  اشک  دلگیر و

سماور  جوش  دلتنگی

یکی  با  یک  سلام  ساده

چشمانت  بشوید  از  پریشانی

چه  زیبا  می  شود 

وقتی  که  در گیر  زمستانی!

کفی  بر کف  بمالی

پای  در  چارق

به  بامی  برف  پوشیده

قدم  از  پشت  بشماری

یکی  باشد  کنارت

برف  را  پیچیده  در  شیرینی  دستش

به  لب  هایت  بنوشاند.

چه  زیبا  می  شود حال  زمستانت!

ببارد  برف

تا  آغوش  صبحی  نو  بیاراید

و  بوی  ناب 

دست  اولی

از  آسمان

روی  دروغ  کهنه ی  بد  بو 

بپوشاند.

و

زردی  از  نگاه  و  چهره  را

سرخی  بگرداند.

بخنداند

بجنباند

بخیزی  بر  زمین

شوقی  به  فریاد  نگاهت

باز  گرداند.

چه  زیبا می  شود

برفی ترین  احساس 

یک  روز  زمستانی!

دمی  با  کودکت  بنشینی  و

انبوه  برف  آلوده ات  را

روی  هم  بافی

عروسک  های  ایامت

به  رقص  آیند.

در  چشمان  امروزت .

و

آدم برفی 

تاریخیت  را  باز  بنویسی.

یکی  باشد  کنارت

خرسکی  زیبا

به  پای  دفتر  شعرت 

بچسباند.

چه  زیبا 

می  شود  برخاست

از  خواب  زمستانی!!!!!!