زمستان

پوست انداخته دشت.

بس که سرما زده بر صورت نارنجی برگ.

اشک در چشم اقاقی زده یخ.

کُلهی بافته اند.

کو هها رنگ سپید.

دشت نار نجی و زرد.

آب در حال فرار.

بید لرزان .

کرم شب تاب چراغش خاموش.

جیر جیرک سر شب رفته به خواب.

نیست فریاد مگر.

زوزه گرگ .

و کلاغی که نفهمیده چرا می خندد.

سگ با گربه همسایه تفاهم دارد.

باز اما

زندگی در جریان است هنوز.

لب هر پنجره ای کف کرده .

باز از بارش برف.

پای گرمای فراهم شده از همت روز.

زیر کر سی تفاهم .

 همه جمعند ، هنوز.

مردمانی که به تکرار زمستان پیرند.

دلخوش از آمدن فصل بهار .

باز در تکثیرند.

گرمی  بودن و باهم بودن .

مثل نو شیدن یک چای زمستان زیبا ست.

زندگی فر صت طولانی نیست.

زندگی خواب زمستانی نیست.

زندگی خلق قشنگ یلدا.

در دل سرد ترین حادثه هاست.