آمد و رفت

مست  بودیم  ،  یار  آمد   و   رفت

خواب   بودیم  ،   بهار   آمد   و   رفت

در  زمان   گذشته   سر   کردیم

لحظه ی  انتظار  آمد  و رفت

محو  چشمان   گرگ  ها   بودیم

گله  های  شکار ،  آمد  و   رفت

خفته  بودیم   وقت   بیداری

فرصتی   بی شمار آمد و رفت

شکر  نعمت   نبود  مردم   را

صلح و سلم  و قرارآمد  و  رفت

کار  دنیا  فریب  آدم  بود

عشق در استتار آمد و رفت

پای  احساس  عقل را کشتیم

نسلی   از  افتخار  آمد  و  رفت

ما که  مجنون  عشق  خود  بودیم

غافل  آندم   نگار  آمد  و  رفت

پای  تردیدمان  چه  می کردیم

که  شرف  پای  دار  آمد  و  رفت

گوش  بر  نغمه  های   شیطان  بود

زندگی  با  سه  تار  آمد  و  رفت

جبر  یا  اختیار یا  هر  دو

باید  از  این  گذار  آمد  و  رفت

عمر  بیهوده  ،  اسب  بی  زین  است

اسب  بی زین  ،  چکار  آمد  و   رفت؟

ای  خوش  آن  بعد  ما  بگوید  ،  کس

مردی  از  این   دیار  آمد  و  رفت