تو را کم دارم

من  و  یک  قلب  بارانی  ،  تو  را  چون  گریه  کم   دارم

که  بی   تو  در  شب   باران  ،  مژه   بر   هم   نمی  ذارم

نگو  دیره   ،   نگو  فردا  ،  همین   حالا   بیا  ،   خوبم

من   اینجا  پیش   خواب   تو   ،  تمام   وقت   بیدارم

هزار  و   یک  شب  و  قصه  ،  به سر  شد  بی توام   برگرد 

تو   رفتی   و   هنوزم   من  ،  به  جان   عشق   بیمارم

به  ساحل   ها   قسم   دادم ،  که  چون   امواج  بر  گردی

چو  ماهی   مانده   در  خشکی  ،  فراقت   گشته  ،  آزارم

هنوزم  برکه  ی  من ،  از   تو   خالی   می  شود  هر   شب

که   دیگر   بار   آب   از ،   چشم   هایت  ،  سیر     بردارم

من  و   دیوار   و   ساعت   ،  روبروی   هم   بگو  تا  چند

تمام   لحظه  های  بی تو   را  ،  پیوسته   بشمارم

حواری   می  شوم   ،  گر   جان   ببخشی   ای   مسیح  آسا

گناه  خویش   را   هر   دم  به   دار   عشق   بگذارم