الست

                                      الست

تو   ای    همه    به   سرآغاز    و     روزگار    الست

و  اتفاق  قشنگی  که  گشته،دست  به  دست

و   ای  همه  من  و  هر  روزِ  آرزو  هایم

نخورده  می ، شده  ام باده  نوش و باده پرست

نشسته  در  گذرت  ،  در  حضور  و  پنهانت

که  هر  چه  غیر  ،  در  اندیشه  ام  فتاد  و  شکست

منم  که  مرغ  تنم  بر  رهیده  از  قفسی

همو  که  با  تو  بخیزد  ،  همو  که  در  تو  نشست

ز  دست   داده  ام  از  هر  چه  هست  که  نیست

به  چنگ  آورمش  ،  آنچه  را  که  باید  و  هست

دوام  عیش  سحر  مانده  در  گلوی  اذان

خوشا  بر  آنکه  به  افطار  در  گشود  و  نبست

به  هوشم  ار   تو  نقاب  از  اشاره  بر  گیری

چگونه  جام  ستانم  ،  چگونه  گردم  مست