پیری

                            پیری

می خورم  از جیب  و می جورم  ز  کیف

می  زنم  صابون  و  می  سابم  به  لیف

روز گارم  ،  رو  به  بازی ها   نشست

زندگی  در  رزم    پیری  شد   نظیف

دخلمان  اما   کم    آورده   چه    جور

خرج تکلیفات  و  در آمد   به  قیف

می  رسد  پیغام    زلزالی    عظیم

مردِدولت گفته  هست  اما  خفیف

بچه  های  زندگی  در شوق  وصل

چهره  ها  زیبا  و  دل  هاشان  لطیف

در  پی اندر  ،  کار  و  بار  و  ابتکار

شایدم  پیدا   شود  یاری ، عفیف

الغرض  اقلام  و  قیمت  ها  قوی

جیب  ما  اما  ، پیاپی  شد   ضعیف 

اقتصاد  ،  آن  علم   تدبیر  و  امید 

گشته  در  وادی  شطرنجی  کثیف

آرزو  های  جوانی  رو  به  مرگ

دست  های  مهربانی  ها  نحیف

عمر  از  دالان  رو  ئیدن گذشت

زرد برگم  می  دهد  بوی خریف

دست  هایم  آسمانی  تر  ز  پیش

پر  گشاید  رو  به  در  گاه   حنیف