نیستی

                 نیستی

تو  نیستی  و  دلم  باز   هم   بهانه   گرفت  .

ز  شب   سیاهی   موی   تو   را  نشانه  گرفت 

طواف  صبح   نمی   آیی    و    به  روز   پنهانی

بگو  ،  سراغ   تو   را   می  شود  ، شبانه  گرفت ؟

درخت  لطف  ، چو   بکاری   به  خاکدان   ،  طلب

ز   شا  خسار   بهاری   شود   ،  جوانه   گرفت  .

کدام  آدمت   افتاد  ،  پیش   پای   دلم  

که  سجده   آمد   و   در  پایت   آشیانه   گرفت .

طنین   صحبتت  افتاد  ،  دست   شعر   لبم 

قصیده   های   تو   هم   قالب   ترانه   گرفت  .

چه   فصل   ها   گذشت  و  گذشت   بی تو بسی .

که   انتقام   تو   را   باید   از   زمانه   گرفت  ؟